Reisverslag Indonesie dag 13 & 14

En hier dan een verslagje van 2 dagen tegelijk. Gisteren aangekomen in het laatste resort en het is hier zo mooi dat ik gisteravond maar heb besloten om niet meer te gaan schrijven maar gewoon lekker te genieten van de zee en het strand,

Toch gaan we eerst een stukje terug naar gisterochtend. De dag begon niet zo heel vroeg want we hoefden pas op 8 uur bij het ontbijt te zijn. Daar hebben we lekker ontbeten en we hadden wederom een jarige in ons midden. De 66-jarige Nico was jarig en we hebben dan ook voor hem gezongen en we hebben hem een mooie dikke buddha cadeau gedaan. De man was er hartstikke blij mee en hij is het niet zo gewend om in de belangstelling te staan dus dat was des te leuker.

Na het ontbijt de bus weer in om de laatste bezienswaardigheden te bezoeken en de laatste kilometers af te reizen. Zo was de eerste stop een Balinese dansshow. We hadden VIP plaatsen en zaten dus tweede rij voor het podium en het stuk wordt dan ook opgevoerd in een offertempel. Het begon heel leuk met een dansende leeuw en een aap maar al snel werd het een beetje poppenkastachtig. De kostuums waren allemaal wel mooi gemaakt en zagen er bijzonder uit maar het acteren op zich leek een beetje kinderlijk. Nu waren er ook een aantal Balinese scholen op schoolreisje dus misschien had dit hier mee te maken. Ergens halverwege kwamen er nog wel twee prachtige Balinese danseressen ten toneel en het was sierlijk en statig om te zien hoe fijntjes en precies ze hun dans uitvoeren.

Na de show was het meteen tijd om door te gaan richting Celuk. Celuk is het zilverdorp van Bali en je vindt er dan ook weinig anders. Langs de smalle wegen die je berijdt vind je winkeltje na winkeltje en wij zijn bij een atelier gestopt waar je kon zien hoe het allemaal wordt gemaakt, gepolijst en geslepen. Wel mooi om te zien hoeveel handwerk hier nog in zit. Daarna konden we nog wat kopen maar de prijzen zijn niet misselijk en dus is dat maar overgeslagen.

Vanuit de zilverplaats Celuk zijn we direct doorgereden richting Mas, het houtsnijdorp. Zodra je Mas in gaat verschijnen er honderden meters open winkel waarin levensgrote houten beelden voor de verkoop staan. Werkelijk prachtig om te zien. Wij stopten bij een atelier iets verderop waar je de mensen gewoon aan het werk ziet. Fascinerend om te zien hoe ze van een ruw stuk een ware creatie weten te vormen. Er is dan ook een grote winkel naast waar je natuurlijk kan kopen maar wat wel bleek was dat de prijzen 4 x zo duur zijn dan in de plaatselijke winkeltjes.

Er was na het houtsnijatelier een optie om eerst te eten en daarna naar het tempelcomplex met de heilige bronnen te gaan of andersom. Als we eerst de tempel zouden doen zouden we sneller op de laatste plek van bestemming zijn en dat leek ons dus het beste.

Wij dus richting het tempelcomplex en eenmaal daar aangekomen was het een drukte van jewelste. Het bleek een speciale offerdag te zijn waardoor de lokale bevolking vanuit heel Bali naar de tempel was gekomen. Iedereen gaat in het wit gekleed en een sarong is dan ook verplicht als je de tempel in wilt. Wij dus met de hele groep omgekleed en dat leverde als eindresultaat een hele leuke foto op. Kreeg zelfs nog complimenten van een oud vrouwtje dat het me zo goed stond.

Nu is het zo dat als je programma's als Erica op Reis of Op zoek naar Geluk hebt gezien, je deze bronnen direct herkent. Het is de bedoeling dat je in het water gaat , je hoofd onder één van de fonteinen houdt en daarbij je lasten wegspoelt. Ook zou het water een heilige, helende werking hebben. Dit had ik uiteraard dan ook wel willen doen mits het nu zo was dat er een driehonderd man voor mij waren. Omdat het een offerdag was, was het ook daar heel druk en dus heb ik het maar overgeslagen.

Maar de tempel heeft meer te bieden dan enkel het heilige water. Prachtige beelden en versieringen maken het compleet en we hebben het geluk gehad dat we een ceremonie mee konden beleven wat ik op zich heel bijzonder vond. Je ziet de zegeningen, het gebed en de offers en het maakt het allemaal compleet.

Na de tempel was het dan tijd om te gaan eten. Dit was een behoorlijk classy restaurant en we kregen dan ook gegrilde kip. Het was een smakelijk maaltijd, maar stiekem haaden we toch allemaal heel erg de behoefte om door te gaan zodat we op de eindbestemming zouden komen.

Toch was dit nog een anderhalf uur rijden en uiteindelijk om half vijf kwamen we dan toch aan in het Puri Saron hotel in Seminyak. Een luxe hotel met een prachtig zwembad en een nog mooier strand erachter. Het eerste wat ik dan ook heb gedaan is, slippers uit en de zee in. Een heerlijk gevoel na een reis van 2000 km. Wetende dat je hier nog een paar dagen blijft en niet meer bus in en uit hoeft.

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten op het dak van een restaurant van waar je uitkeek op de zee. We hebben daarna nog even wat op het strand gedronken in een zitzak en toen was het mooi geweest.

Nu een heerlijke nacht verder is het vandaag genieten. Ik duik zo de zee in en kom vanochtend niet meer van het strand vandaan. Vanmiddag gaan we even met een paar man de stad verkennen en kijken wat er allemaal is om vanavond in een leuk barretje te kunnen eten.

Overigens hebben we het voetbal ook gekeken en het was natuurlijk teleurstellend maar we hebben ons best gedaan in oranje tenue hier in Indonesie.

Reisverslag Indonesie dag 12

Vandaag is een hele bijzondere dag geworden. Bali heeft mij gegrepen en ik zal deze dag niet snel vergeten. Overigens voel ik me eigen vandaag ook erg goed en dat heeft er mede aan bijgedragen dat vandaag zo leuk en ontspannen was.

Vannacht heerlijk geslapen in mijn hemelbedje en ik had ook nog een grote hagedis op mijn balkondeuren geplakt zitten. Wel aan de buitenkant natuurlijk en daarom was het wel leuk om te zien. Ook een keer niet vroeg opstaan was een luxe en dus heerlijk geslapen tot 8 uur. Daarna rustig aangekleed en een heerlijke wandeling door de prachtige natuur gemaakt. Het lekkere is dat je zo de rijstvelden in kan lopen of bij de offertempeltjes kan gaan kijken. Heel mooi om te zien en ervaren.

Daarna een lekker luxe ontbijt naar binnen gewerkt en besproken wat we vandaag zouden gaan doen. We wilden allereerst naar een handlezer,voorspeller hoe je het dan ook wil noemen. De beroemde Ketut Liyer was geen optie werd ons verteld door de reisleider gisteren en dus hebben we in het hotel gevraagd of hun iets wisten. Nou ze wisten een hele goede en bekende en vervoer werd ook meteen geregeld.

Wij dus met 6 mensen om half tien op pad en het werd een ritje door allerlei kleine weggetjes. Op een gegeven moment stopten we voor een grote poort met prachtige beelden in een klein weggetje, helemaal afgelegen. Ik stap uit en zie een bord hangen van Ketut Liyer and family. We hadden allemaal even zoiets van : huh, is dit dan wel de echte ? Want er zijn er meer die Ketut heten. Maar de tuin binnen lopend en de stokoude man daar op zijn vertrouwde plekje voor het huis te zien zitten nam al mijn twijfel weg. Als je de film Eat, Pray, Love hebt gezien herken je hem meteen en ik was al blij voordat ik dan ook een ontmoeting had gehad.

Allereerst krijg je willekeurig een nummer, en dat nummer geeft aan wanneer je aan de beurt bent. Nu trok ik er nummer 14 uit en laat dat nou net mijn verjaardagsdatum zijn. Het begon dus al heel erg met toeval.

Dan is het wel even wachten want uiteraard is Ketut wel druk bezocht. Maar hij is ook zo gastvrij dat je zijn tuinen vol mooie papegaaien mag bekijken en een kijkje in zijn huistempel mag nemen. Ook kamg je met zijn honden spelen en de sfeer was dan ook heel gemoedelijk.

Echter was ik de laatste van het groepje en toen was ik dan eindelijk aan de beurt. Ik was best zenuwachtig want je weet niet wat hij gaat zeggen. Ik snel slippers uit en tegenover hem neergeknield. Hij begon meteen met een stortvloed aan gebrekkig engels. De man is heel komisch en iedere keer lig je in een deuk. Hij lacht zelf nog het hardst om zijn grappen en het maakt het heel ontspannen. Ook moet hij af en toe een Nederlands woord weten van je en als hij het kan uitspreken gaat hij weer verder.

Hij kijkt je ogen, neus, mond, oren en wangen na, daarna draai je om en kijkt hij je rug na en als laatste kijkt hij je knieën en voeten na. Nu vond ik de dingen die hij benoemde bij mij wel heel bijzonder en uiteraard zijn er ook een paar dingen prive maar hij wist zo al te benoemen dat mijn been gebroken was geweest. Nou dat klopte, maar het was nu weer sterk en goed genezen. Hij zag ook twee lijnen tussen mijn ogen die aangaven dat ik wijsheid en kracht in mijn hersenen had en al een ervaren en oude geest had. Ik had de gave om altijd van iets negatiefs of van een probleem iets goed te maken en daar altijd voor te streven. Ook had ik lijnen op mijn rug lopen die de lotusbloem vormden en dat duidde op het feit dat ik een mooie, schone geest had die openstond voor alle energieën om mij heen. Ik had ook een sterke bloedstroom door mijn lichaam die krachtig en gezond was. Daarnaast wordt ik oud en zal rijk zijn in welk opzicht dan ook. En ook waren al mijn organen in prima staat.

Ik heb echt met verbazing naar die man zitten luisteren. Het heeft iets heel bijzonders en heel unieks om dit gedaan te hebben. Hij heeft iets ontwapenends maar ook iets heel mystieks. Ik heb bij mediums zoals Derek Ogilvie altijd twijfels maar deze man komt gewoon puur over. Hij is niet beinvloed door media of andere middelen. Het moment na de reading heeft me dan ook wel iets bijzonders opgelet. Dingen om over na te denken en vooral heel veel positieve energie. Ik ben dan ook zo blij dat ketut toch op mijn pad is gekomen omdat ik dit ver voordat ik op deze reis ging al had bedacht te proberen. En nu ben ik zo bij het toeval bij hem terecht gekomen. Vreemd genoeg heeft hij me ook heel erg geraakt en dus is er een licht traantje weggeveegd. Bali is tot nu toe dan ook de bijzonderste plek op aarde tot nu toe.

Na Ketut zijn we per taxi door gereden naar het centrum van Ubud zelf. Hier hebben we heerlijk geluncht en luxe ijskoffie's gedronken met tapioca balletjes erin. Een soort zwarte, glibberige balletjes die heel vreemd smaken maar wel lekker.

Na het eten hebben we ons verspreidt en zijn we lekker gaan shoppen in de vele winkeltjes die Ubud heeft. Het is natuurlijk heerlijk kijken hier met alle kunst, beelden,batik etc. etc. Zo kwam ik dan ook in een houtsnijatelier waar ik bijna de hele middag heb besteed. De beste man vertelde me dat het een familiebedrijf was wat al 18 jaar bestond. Ik koos een beeldje uit wat ik wou dat door zijn vader van 74 was gesneden. Hij was zo trots dat ik dit koos omdat het werk van zijn vader bijna niet genomen werd door de local people of de toeristen. Velen vinden het te fijn en daarom had ik volgens hem een hele goede verfijnde smaak. NIet de blik van een toerist die enkel naar de standaard beelden kijkt maar meer op zoek is naar iets speciaals. De ziel van zijn vader zit in het werk en dus heb ik een goede keus gemaakt.

Het shoppen was heel erg leuk en je loopt ook constant langs de rand van het apenwoud. Overal zie je apen zitten of over je hoofd vliegen. Ze zitten in lantaarnpalen, op huizen, in bomen en ze zijn er dol op om de offerbakjes leeg te eten. Het was echt heel leuk om ze bezig te zien.

We hadden afgesproken om half vier weer terug te gaan naar het hotelmet zijn allen in een taxi en dat lukte dan ook prima. Daarna ben ik lekker het zwembad in gedoken en heb ik heerlijk een uurtje liggen dobberen aan de rijstvelden. Daarna lekker gedoucht en nu zit ik mijn verhaal te typen. Vanavond eten we wat later want het is vanavond tijd voor Nederlands voetbal. We kijken hier in het hotel en we zijn allemaal in oranje en dat wordt goed herkent door de bevolking hier ! Kortom, het wordt nog een leuke avond !

Bali is in alle opzichten mooier, nog vriendelijker en fascinerender. Er zit een heel groot verschil tussen Java en Bali. Allebei heeft het zijn schoonheid en charme maar mijn smaak gaat het meest naar Bali op dit moment.

Morgenochtend reizen we door naar het laatste en meteen luxeste hotel. Overdag gaan we nog naar een heilige tempel waar we onder de heilige bron gedoopt kunnen worden, we gaan naar een houtsnijatelier en een zilverwerkplaats. Eind van de middag komen we aan in Seminyak en daar is het de laatste dagen lekker vertoeven. Heerlijk strand met helderblauw water en luxe wachten op me. Ik heb er zin in !

Reisverslag Indonesie dag 11

En we zitten over de helft van de reis heen. Inmiddels ben ik op Bali aangekomen in het kunstenaarsdorpje Ubud en ik heb goede berichten want het lijkt er op dat de medicijnen aan slaan. Heb vandaag eindelijk een goede dag gehad en nu maar hopen dat we in de trend door blijven gaan. Wel is het gelukkig zo dat het programma hier op Bali flink omlaag geschroefd wordt en er dus veel vrije tijd komt.

Vanochtend om 6 uur was het dan ook weer vroeg paraat staan en de bus in om het laatste stukje Java door te reizen. Het was ongeveer 2,5 uur rijden voordat we in de haven arriveerden en van daar uit konden we meteen met bus en al op de ferry.

Het stukje naar Bali varen stelde weinig voor en we hebben even heerlijk op het dak gezeten in de zon. Als je Bali op afstand ziet naderen valt al meteen op dat je weer een volledig andere wereld betreed. Grote Boedha beelden herrijzen al aan de randen van het eiland en het beloofde veel goeds.

Weer van de ferry af, de bus in konden we onze reis vervolgen door Bali. Bali is geen groot eiland en in totaal 200 km breed, maar we moesten er wel 180 van rijden om in Ubud te komen vandaag. Het zou dus nog een lange rit worden. Echter beviel Bali mij meteen beter. Bali is een hindoeistisch eiland en ieder huis heeft zijn eigen offerruimte voor de poort staan en zijn eigen tempeltje in de tuin. Zo heb ik dan ook al honderden tempels voorbij zien komen vandaag. De echte grote tempels zijn verbluffend mooi om te zien. Iedereen kent vast de bekende Balinese betonnen beelden wel van de boedha's, Ganesha's en Shiva's en ze zijn hier in overvloed aangebracht in het landschap. Op iedere brug staan ter berscherming betonnen wachters en overal waar je kijkt zie je weer wat anders.

Alles is heel erg mooi afgewerkt en netjes. Een groot verschil met Java. Zo reden we het eerste stuk ook langs het nationaal natuurpark en het leuke is dat je tientallen apen langs de weg ziet zitten in de berm. Heel leuk om te kijken.

Tussen de middag hadden we lunch en hebben we de envelopjes voor de reisleider, bestuurder en bijrijder gegeven. We hebben onderling een bedrag bij elkaar verzameld als dank voor de goede zorgen. Sam heeft behoorlijk wat dingen moeten regelen die onverwacht kwamen en daqt uitstekend gedaan ook nog.

Na de lunch zijn we door gaan rijden naar het FOX kantoor op Bali. Eenmaal daar zaten we al op 8 uur in de bus rijden dus het was een flinke zit. Op het FOX kantoor hebben we de laatste groepsfoto geschoten met Sam en toen was het afscheid daar. Vanaf nu hebben we enkel nog een host die iedere dag langs komt en waar je optionele excursies bij kunt boeken en hij helpt ons zondag nog naar het laatste hotel. Tevens is hij zondag overdag nog onze gids aangezien we dan nog naar tempels, zilverwerk en houtsnijateliers gaan.

Ook hebben we een nieuwe bus en zijn we vertrokken naar Ubud. Dit was nog vijf kwartier rijden en onderweg kregen we onze vlucht en transferinfo voor volgende week alvast en de optionele excursies. Nu was ik eerst van plan nog olifant te gaan rijden en een kookcursus te nemen maar ik heb bij nader in zien toch besloten de laatste dagen enkel rust te nemen. Gewoon lekker met een cocktailtje aan het strand en af en toe even de stad in. De dagen gaan opschieten nu en het programma is zo druk geweest dat ik het wel lekker vind.

Vanavond tegen zessen waren we dan ook eindelijk in Ananda Cottages, ons nieuwe hotel. Dit is wel echt geweldig ! Je hebt een soort rieten blokhut met een prachtig hemelbed. Je hebt een balkon met ligbank en een balkon met tuinset en een mooie badkamer. Vanaf het balkon kijk ik op één van de twee zwembaden uit en daarachter liggen uitgestrekte rijstvelden. Kortom, beter kan je het hier niet treffen. De tuinen die om het complex heen liggen lijken een oosterse tempel en dit is echt vakantiegevoel. Morgen verlbijf ik hier de hele dag en dat is dus lekker !

Ook ga ik morgen even Ubud verkennen met een groepje. Het schijnt een heel leuk en mooi dorpje te zijn en het is slechts een kwartiertje lopen naar de stad. Ook heb ik nog geinformeerd naar een bezoek aan Ketut Liyer, een beroemde healer. Als je hoet boek of de film Eat, Pray, Love hebt gezien of gelezen zal je ongetwijfeld weten over wie ik het heb. Helaas heeft hij door deze bekendheid ook een wachtlijst van maanden gekregen en dus is het niet mogelijk.

Alles gaat dus goed en we gaan nu pas echt in relax modus, morgen meer verhalen over Ubud en alle prachtige dingen die Bali te bieden heeft.

Reisverslag Indonesie dag 10

En het is al weer de tiende dag. Een lange dag met zowel hoogte als dieptepunten helaas. De diarree begint zijn tol te eisen ik werd vannacht om half 1 dan ook erg beroerd wakker. Na zoveel dagen al het eten binnen no time weer uit je lijf kwijt te zijn maakt je slap,moe en futloos. Toch moet ik door want we moesten richting de vulkaan.

Allemaal moe en vol slaap zijn we in de bus gegaan om in het pikkedonker een twee uur te rijden richting de Bromo. Het stortregende en onweerde flink en we zagen onze zonsopgang dus al in het water vallen. Toch was volgens de lokale gids op de vulkaan niks aan de hand en dus gingen we door.

Op een gegeven moment was er de stop in een bergdorp waarin we werden overgeheveld in jeeps. Dit omdat de wegen simpelweg te steil en slecht worden om nog met een bus door te gaan. Nu kan ik melden dat de jeeprit echt heel wild was. Je rijdt in het pikkedonker langs ravijnen zo hoog dat je bijna niet durft te kijken en de wegen zijn enkel keien en zand. Haarspelbochten leiden je steeds verder omhoog en eenmaal door de eerste bergen rijdt je over het uitgebarsten landschap. Dan is het wederom een berg omhoog en eindelijk na anderhalf schudden, beuken en half gemengd kom je aan op plaats van bestemming. De tegenoverliggende berg van de Bromo vulkaan waarop een panorama is gemaakt van waar je de zon kan zien op komen naast de Bromo.

Het was ontzettend druk en dus moeilijk een plekje vinden tussen de japanners, maar het is uiteindelijk toch gelukt een mooie spot te hebben . Ode aan de lange benen van de Nederlanders. Het is een tijdje wachten maar dan tegen kwartover 5 verschijnen de eerste glimpen van een gouden,oranje licht vanachter de bergen. Zo verrijst de zon langzaam aan de horizon en je krijgt een prachtig schouwspel aan kleuren te zien. Ik denk dat de foto's hier meer over kunnen zeggen dan dat ik het beschrijf. In ieder geval kijk je er een uurtje naar en dan is tijd voor het ontbijt.

Je krijgt allemaal een taartdoos vanuit het hotel mee waarin een volledig maal zit en dat hebben we dan ook lekker genutiigd in een hutje. Vanuit daar ga je weer terug in je jeep en begint de afdaling weer. Echter neem je halverwege de afdaling een andere weg en dan rijdt je wel richting Bromo vulkaan. Het is namelijk zo dat je aan de voet van de vulkaan stopt en dan kan je de keus maken om hem te beklimmen en de krater te bekijken van bovenaf.

Nu heb ik met mijn brakke lichaam getwijfeld het te doen maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen zo een bijzondere ervaring te laten schieten door mijn ongemakken. En dus heb ik samen met twee andere heren de stap gewaagd. De rest bleef beneden wachten en ik snap waarom. Je moet allereerst een mondkapje op anders eet en adem je zand op een gegeven moment. Ook is de klim dusdanig zwaar dat je meedere keren moet pauzeren om op adem te komen.

Maar eenmaal boven is het zo geweldig mooi dat dat alles weer goed maakt. De krater van binnen is nog actief en je kan dan ook de magma zien bubbelen. Veel tijd heb je niet om te kijken want het is druk en je moet dus weer naar beneden. Dit was een ander verhaal aangezien de trap van 200 treden onder lavazand bedolven ligt en je dus geen tredes meer hebt. Het is dus meer naar beneden glijden dan lopen. Na de trap moet je nog een 2 km afdalen en dan ben je weer terug bij beginpunt.

Helaas heeft de Bromo krater wel mijn laatste krachten gekost. Daarna moesten we terug met de jeep naar het overstappunt van de bus en in de jeep zat ik al gauw te slapen ondanks het vele schudden. Daarna ben ik in de bus meteen buiten westen geraakt en heb ik drie uur geslapen om vervolgens wakker te worden in de wetenschap dat we al bij het restaurant voor de lunch stonden.

Helaas was ik zo beroerd dat ik niks heb gegeten omdat de eetlust gewoon weg was. Vervolgens moesten we nog 2 uur rijden in de bus om bij het hotel te komen en ook deze maakten me nog beroerder.

Na de bus stond dan ook eigenlijk nog een excursie gepland om naar de plantage te gaan en daar uitleg te krijgen over specerijen, rietsuiker en koffie. Ik heb samen met 3 anderen ervoor gekozen niet mee te gaan en deze te laten voor wat het was. Mij leek rust belangrijker op dit moment en Sam zou medicijnen gaan regelen voor me in de namiddag.

Zo heb ik heerlijk aan het zwembad gelegen en ben een beetje bijgekomen vanmiddag. Ik heb een heerlijk hotel waarin je allemaal je eigen cottage heb met buitendouche. Erg leuk en netjes !

Rond half zes kwamen de anderen terug en kreeg ik te horen wat voor leuks ze allemaal hadden gedaan op de plantage. Ik baal er een beetje van dat ik dat allemaal weer heb moeten missen maar goed, gezondheid gaat voor alles. Zo kreeg ik ook medicijnen en ik had mazzel want de dokter was zelf in het plaatselijke ziekenhuis aanwezig. Sam heeft dan ook overlegt met hem en ik heb nu een antibiotica kuur voor een week en nog een medicijn om mijn darmen rustig te krijgen voor twee dagen. Nu is het hopen dat dit zijn werk gaat doen en me weer op de been helpt.

Morgen is de oversteek naar godeneiland Bali en dat wordt in totaal 9 uur reizen. Gelukkig daarna niks meer op het programma en uitrusten maar we moeten er wel eerst komen.

Daarom vandaag als hoogtepunt de Bromo, maar als zeker dieptepunt het ziek zijn. Echter laat ik dat absoluut mijn vakantie niet overstemmen of beheersen en dus blijf ik genieten.

Reisverslag Indonesie dag 9

En vandaag zijn we officieel op de helft van de reis aan belandt als we de vluchten er even afrekenen. Vandaag heb ik ook niet zo heel veel te vertellen aangezien het vandaag meer een reisdag was dan een echte doe-dag.

Gisteravond zijn we naar het Ramayana dansstuk met diner geweest. Was erg mooi om te zien. we hebben op het panorama terras gegeten met als achtergrond de volle maan en een verlichte Prambanan tempel. Zag er heel gaaf uit. Ook werden we vergezeld door tientallen vleermuizen die uiteraard 's avonds de lucht in gaan hier. Maar je hebt er geen hinder van,

Voor de mensen die een aantal maanden geleden het programma 'Wie is de Reisleider ? hebben gevolgd en daar Jamai hebben gezien, dit was de show waarin hij verkleed zijn eigen bekend maakte als nieuwe reisleider. Het is een typische Javaanse klederdracht show en als we heel eerlijk zijn hebben we geen moer van het hele verhaal begrepen. Toch is het leuk om te zien en op gegeven moment zetten ze de hele achterkant van het theater in vuur en vlam en dat is wel spectaculair. Of ik het nog eens zou bezoeken weet ik niet maar we hebben het toch maar weer gezien he !

Vanochtend was het ook weer vroeg dag aangezien we om half zeven de trein in moesten. De treinreis duurde 4 uur en daarna kan je meteen de bus weer in. Vandaag draait echt om verder door het laatste stuk Java komen en niet zo zeer om dingen bezoeken of zien.

Na een kwartiertje konden we wel weer uitstappen om in een chique hotel te lunchen wat allemaal weer prima verzorgd was hoor. Toch wilden we een beetje voort maken omdat het nog 3 uur rijden was naar Batu. Toch bleek het wel een mooie rit te worden. Je gaat dwars door de bergen naar de hoogste gebieden op Java. Je passeert sawa terassen en valleien vol pijnbomen en bamboe. Grote watervallen en rivieren stromen tussen dikke keien naar beneden en je kan goed zien dat dit het grootste bergengebied op het eiland is. Tussen door kregen we dan ook nog wel eens de tijd om even te stoppen en een kodak momentje te maken.

Gelukkig om iets over drieën reden we Batu binnen wat ook echt een bergdorp is. Het ligt tussen de bergen in gebouwd en het is hier ook een stukje koeler. Het hotel waar we nu verblijven is erg mooi, heb namelijk zelfs drie bedden op mijn kamer, maar het is slechts voor enkele uren omdat we vannacht om half 1 vertrekken om de Bromo vulkaan te beklimmen. En dan zal het grootste hoogtepunt van deze reis aanbreken. De zonsopgang aanschouwen vanaf de krater. Het belooft een helse klim te worden en we staan als groep samen sterk om het te doen, maar het wordt tanden er in zetten.

Overigens nog het laatste diarree nieuws. Ik besef me dat het niet steeds even lekker en fris klinkt om hierover te schrijven maar het zijn wel ongemakken die je mee maakt in een land als dit. Maar langzaam aan beginnen er wat mensen bij te trekken en daar mag ik mezelf sinds een uur geleden ook bij rekenen. De lokale medicijnen werken beter dan mijn eigen en dat is gunstig.

Meer heb ik op het moment niet te vertellen helaas. Vanaf de Bromo morgenochtend rijden we meteen door naar onze nieuwe bestemming waar we morgenmiddag zullen arriveren. Daarna kunnen we ons opfrissen en dan gaan we naar de plantages. Morgenavond gaan we helaas afscheid nemen van onze reisleider op Java want die dag erna gaan we als ik het goed heb doorreizen naar het godeneiland Bali.

Reisverslag Indonesie dag 8

En zo werd ik om 6 uur 's ochtends weer wakker op dag 8. Jammer genoeg begon de ochtend wederom slecht met flinke krampen en wc beurten, maar inmiddels lijkt het zich eindelijk te hebben gestabiliseerd en heb geen last meer van het eten wat er in gaat dus ik hoop het beste.

Vandaag is het hier prachtig weer met een strakblauwe lucht en dus ook behoorlijk warm. We zijn dan ook om half acht met de bus vertrokken richting Prambanan. Dit is zeg maar net zo'n grote tempel als de Borobodur van gister, alleen is deze hindoeistisch. Als je aan komt rijden is het meteen al een verbluffend complex en indrukwekkend om te zien. Zo zijn we met een gids op pad gegaan om hem te verkennen.

Allereerst waren we al een halfuur kwijt aan poseren met de plaatselijke bevolking op het grasveld, maar toen we dan eindelijk los gelaten werden door hun, was het tijd om het mooie bouwwerk te bekijken. Alhoewel de Prambanan lang niet zo populair is als de Borobodur, vind ik hem zeker net zo mooi om te zien. Ieder tempelgebouw staat voor een hindoegoed en de middelste en direct grootste staat voor de oppergod. Echter ook hier is door de vulkaanuitbarsting flink wat aangetast en zo kan je ze niet meer van binnen bezoeken omdat de torens instabiel zijn. Wel jammer maar aan de buitenkant is natuurlijk ook genoeg te bekijken.

Na de Prambanan wordt je nog door het park geleid wat er omheen ligt waar onder andere cashewnoot bomen staan en diverse bloemsoorten. Eenmaal uit het park zijn we de bus weer in gegaan om op reis te gaan naar de batik fabrieken.

De tocht naar de batikfabriek duurt ongeveer 20 minuten en is dus niet zo ver. Eenmaal daar kijk je meteen je ogen uit aan de batik schilderijen die er hangen. Ook leer je hoe ze worden gemaakt en dat is een klus ! Eerst wordt er op zijde of katoen eenschilderij getekend met gesmolten bijenwas. Dit moet drogen om vervolgens de eerste kleur er overheen te brengen. Aangezien de bijenwas smelt door de hitte van het kleurwater moet bij elke nieuwe kleur de hele tekening weer opnieuw worden aangebracht. Er zijn bijvoorbeeld doeken met 28 kleuren en dus moet het hele proces dan 28 keer opnieuw worden uitgevoerd. Een echte batik kan je herkennen aan het feit dat als hij nat wordt er niks gebeurd en dat hij zowel van de voor- als achterkant hetzelfde is.

Er was na de les tijd om de galerij van de echte kunstenaars te bekijken waar uiteraard niet gefotografeerd mocht worden. Er hingen prachtige doeken bij maar het is allemaal heel erg duur. Zo betaal je voor een klein doekje van 20 bij 30 cm al gauw een zeventig euro. Ik heb dus niks gekocht maar enkel rond gekeken.

Vanuit de batikfabriek stonden de becaks al klaar voor onze optionele excursie. De bedoeling was dat we allemaal in een becak zouden gaan zitten en dan in een lange stoet van 14 becaks door de binnenstraatjes van Yogya zouden gaan rijden naar het paleis van de sultan. Nou ik kan je vertellen dat dit echt heel leuk was ! We hebben echt genoten van het tochtje. Je zit gewoon midden tussen het verkeer in een gammele bakfiets en achter je zit een oud indonesisch kereltje zich helemaal rot te kuchen. Ergens we meelijwekkend maar vond het gewoon te leuk om er rekening mee te houden. Ook mag je weer netjes met je handje zwaaien naar iedereen en het mooie aan de tocht is dat je ook echt door de kleine steegjes en straatjes gaat waar je ziet hoe ze echt leven. Echt geweldig om mee te maken !

Uiteindelijk was de stop bij het paleis van de sultan. Een ontzettend wit complex waar we in mochten en een rondleiding kregen. Wat je te zien krijgt is zeg maar de plek waar vorsten en regeerders worden ontvangen. Zo krijg je de pleinen te zien waar Beatrix en Willem Alexander te gast zijn geweest en ook hangen er medailles vanuit Nederland. Geschenken van staatsbezoeken zijn allemaal geranschikt en zo was er onder andere vanuit Nederland wat delfts blauw en Leerdams glaswerk. Ook is wel leuk om te weten dat de negende sultan, dat is de gene die hier voor regeerde, bij koningin Juliana in de klas heeft gezeten. Omdat ze hem niet bij zijn naam kon noemen, noemde ze hem maar Henkie en zo werd hij later bekroond tot sultan Henkie. Overigens heeft de sultan enkel macht over de provincie Yogyakarta en is dus niet hetzelfde als bijvoorbeeld een Sukarno was in dit land. Ook zie je voor het eerst de Javaanse kris hier. Een kris is een Javaanse dolk die je enkel gegeven mag worden. De kris beschermt je en moet altijd gedragen worden, er zijn ook genoeg andere verhalen over dit wapen maar in ieder geval dragen alle wachters van de sultan een kris.

Nou klinkt dit hierboven allemaal heel leuk, maar ik vertel alleen de leuke stukjes uit de rondleiding. Eigenlijk was deze heel traag, vermoeiend en saai en we vonden er dan ook weinig aan. We hebben dus op het laatste stuk maar wat doorgedrukt als groep zodat we er uit zouden zijn.

Na het paleis was het tijd voor de lunch in het sultans restaurant. Een heel mooi restaurant met heel goed eten waar je zelf niks mag opscheppen. Dit wordt allemaal voor je gedaan. Ik was ook wel toe aan een beetje eten want begin wel te merken dat mijn lijf echt zwakker begin te worden door een aantal dagen diarree. Ik drink bijna 3 liter per dag om in ieder geval mijn vochtpeil omhoog te houden maar het eten houdt nog stand dus daar haal je weinig uit. Ook is het vandaag heel warm waardoor je lichaam nog meer vraagt. Ik heb dus goed gegeten al merkte ik wel meteen dat de buik weer onrustig werd.

Na het eten was het tijd voor een bezoekje aan de zilversmederij. Hier zie je hoe zilveren sieraden worden gemaakt en dat is wel even leuk. Echter zie je er niet zoveel van en gaat het vrij snel dus echt heel lang hoef je er niet bij stil te staan.

Na het zilver was het tijd om terug te gaan naar het hotel. Echter kon je je eigen ook laten droppen bij een groot winkelcentrum met diverse winkels en dan kon je weer terug met een taxi. Nu had ik daar wel even behoefte aan samen met vier anderen en dus zijn wij uitgestapt. Anders was het zwemmen geworden maar de zon was inmiddels al weg en de middag was al half voorbij dus veel bleef er niet over. In het winkelcentrum heb ik even wat dingetjes gekocht die ik nodig had en ben samen met Ralf op zoek gegaan voor een nieuw camera'tje die hij zolang even kan gebruiken nu de zijne kapot is. Dit hadden we al snel gevonden en heb de camera maar even met mijn creditcard voorgeschoten want hij kreeg hem niet betaald met zijn pas.

Zo zijn we een uurtje rondgestruind en daarna zijn we met de taxi weer terug gegaan. Dit is ook prima te doen en kost bijna niks. Ongeveer een euro per persoon.

Nu ben ik mijn verslagje aan het schrijven want ik wordt om zes uur wederom weer verwacht om op pad te gaan voor een diner en theateruitvoering op de Prambanan. Ik zei gister dat het wajangpoppen zouden worden maar dat is niet zo, vanavond wordt er in een openlucht theater door 200 dansers een verhaal uitgebeeld uit het hindoeisme. Dit alles met de prambanan op de achtergrond.

Aangezien dit tot laat vanavond duurt schrijf ik nu. Zodra we terug komen moeten de koffers meteen de bus in want de chaffeur moet vannacht doorrijden naar de volgende plek. Morgenochtend om kwartover zes moeten we al weer richting station om vervolgens 4 uur met de trein te reizen. Morgen wordt weer een echte reisdag en daar zie ik nu wel even tegen op aangezien mijn krampen weer beginnen. Ik ben nu dan ook maar aan een middeltje begonnen wat ik van de reisleider heb gekregen en wat hier door de bevolking zelf wordt gebruikt en dan is het maar hopen dat dat werkt. Maar ik ben niet alleen, sinds vanochtend is op 1 man na de hele groep met dit probleem opgezadeld.

Tot zover vandaag !

Reisverslag Indonesie dag 7

En zijn we de eerste week al weer door in een geweldig land dat steeds meer geheimen prijs geeft nu we er verder door heen trekken. Vandaag hebben we dan ook weer een goede 400 km afgelegd en vanmiddag hebben we één van de zeven wereldwonderen mogen aanschouwen. Een memorabele dag in vele opzichten,

Zo bereikt mij ook net het nieuws hier dat er voor de kust van Jakarta een flinke aardbeving heeft plaats gevonden. Gelukkig zit ik al ver uit de buurt van Jakarta en ook niet in een directe verbinding met de kust dus tot zover geen hinder hiervan. Wel is de earthquake handleiding al op de kamer gelegd voor het geval dat nodig mocht zijn. Maar we hopen het toch maar van niet. Ik krijg hierbij een beetje hetzelfde gevoel als voorgaande dagen, je loopt langs de kust en bedenkt je eigen dat een aantal jaren geleden alles verwoest was door een tsunami. Ook krijg je meteen de gedachte dat je toch niet mag hopen dit zelf mee te maken, wat zou je doen als je het zag aankomen. Ze hebben dan wel vluchtroutes en hoge torens gebouwd, uiteindelijk zal dat niet je redding zijn. Maar goed.....daar moet je niet verder over na gaan denken.

Vanochtend was het vroeg en een beetje de day after. Gister dus erg veel last gehad van buikkrampen en bij het ontbeet bleek er al weer een reislid bij gekomen. We kunnen dus constateren dat er een virus heerst of een maaltijd is niet goed geweest. In principe voelde ik me eigen vanochtend wel weer oke en heb wat witte toast op en het nog maar een beetje somber gehouden aangezien ik toch zeven uur in de bus moest zitten.

Om 6 uur moesten we dan ook al de bus in en het zou een rampenplan worden want sommigen konden al niet van het toilet komen. Toch op tijd vertrokken en ik ben lekker achterrin gaat zitten, stoel naar achteren, ipod op de oren en zo heb ik nog mooi 5 uur bij kunnen slapen. Helaas kwam na 2 uur wel weer de buikkramp omhoog en dus maar weer een pilletje. Sam onze reisleider vertelde overigens dat wij er nog niet zo erg aan toe zijn. Ieder die hier op vakantie komt ontkomt er niet aan enkele dagen dit te hebben. Vaak is het nog in ergere mate en je doet er gewoon weinig tegen. Pilletjes helpen slechts een paar uur of gewoon niet. Toch bij de tussenstop voor thee of koffie om 9 uur gaf hij me een goede tip. Je kan in de winkeltjes flesjes met een soort witte troebele vloeistof kopen genaamd : Pocari. Smaakt een beetje als bitter lemon en het schijnt ontzettend goed te helpen bij diarree, vochthuishouding e.d. Want zoals hij vertelde zijn O.R.S zakjes eigenlijk een fabeltje en werken ze amper.

De busrit was wederom hobbelig maar verliep vrij vlot doordat ik geslapen heb. Helaas duurde hij toch nog een uurtje langer en zo kwamen we om half twee bij de Borobodur aan, maar reden door om eerst te gaan lunchen in een restaurant. Wederom was hier weer een uitgebreid maal voor ons neer gezet maar heb het wederom weer simpel gehouden om nog meer ellende te voorkomen. Wel had Sam nog een hele goede tip. Ze hadden in dat restaurant een soort vruchten ter grootte van een pruim. De schil die er omheen zit is precies een slangenhuid en ze heten dan ook slangenhuidfruit of Salak. Deze vrucht moet je eten en je bent binnen no time van je darmproblemen af. Ik dus meteen geluisterd en zo'n ding gepeld en opgegeten, hij was nog heerlijk zoet ook !

Na de lunch was het dan eindelijk tijd voor het allergrootste en mooiste moment waar we met z'n allen de hele week naar uit hebben gekeken. De Borobodur, 's werelds grootste boedhistische tempel die er bestaat. Helaas 3 jaar geleden bedolven onder de as van de Bromo vulkaan maar nu weer helemaal opgepoetst tot een prachtige historische plek.

Er zijn een aantal dingen die je vooraf krijgt te horen voordat je hem gaat beklimmen. Zo wordt er uitgelegd dat het complex uit 7 lagen bestaat. De 5 eerste lagen zijn dan ook de beginfases van het leven. Iedere fase staat voor een nieuwe reincarnatie en naar mate er meer volgen, des te meer wijsheid je vergaard. Bij laag 5 en 6 bevindt je je eigen al in hogere sferen en kom je al in de grote klokken, zoals ik ze maar even noem en laag 7 is de allergrootste die bovenop in het midden staat. Dit staat symbool voor het nirwana oftewel de hemel. Rond omdat de hemel oneindig is en dicht omdat je stabiel bent en alle wijsheid in pacht hebt. Overigens ligt in de grootste klok het graf van Boedha, maar dat zal nooit iemand gaan zien omdat je er niet door kan kijken.

Ook vindt je veel beelden zonder hoofd en armen, dit gebrek wordt toegekend als schade van de vulkaanuitbarsting maar wij dachten er zo het zijne van. Zelfs in de klokken zijn hoofden van beelden af terwijl de rest wel in tact is dus dat is vrij vreemd. Ook zijn er op de afbeeldingen op de muren zowel vrouwelijke als mannelijke boedha's te vinden wat voor mij ook nieuw was. Dit heeft er mee te maken welke geloofstak binnen het boedhisme je volgt. En dan de grootste fabel die mensen inclusief mijzelf dachten te kennen, namelijk het aanraken van een boedha maakt het mogelijk een wens te doen. Niet dus !

Aangezien geen enkele boedha of klok meer volledig intact is, gaat dat principe niet meer op. Enkel als de beelden iedere steen nog hadden gehad zou het zijn op gegaan, nu wordt het gezien als het doen van een wens die door de gaten verloren gaan in de kosmos. En dan kan je denken van : waarom reparen ze het niet ? Om de simpele reden dat boedhisten er in geloven dat je iets moet laten zoals het is, als je iets gaat veranderen wat al was, schop je de tijd en gebeurtenissen door elkaar en zal het je reincarnatie beinvloeden.

Na dit allemaal te weten hebben we hem met een gids beklommen. De klim valt enorm mee met maar 300 treden, alleen zijn de treden ontzettend hoog. Eenmaal bovenop is het uitzicht wel verbluffend. Je bent omringd door bergen die in mist zijn gehuld en de Borobodur heeft iets magisch. Nu was er wel iets dat je moet doen bovenop. Als je rond de grootste klok ( ik noem het maar even klok ) een volledige cirkel loopt met de klok mee ( want in het verleden kan je niet terug stappen ) dan mag je ook een wens doen. Echter mag de wens zoals boedhisten daar geen waarde aan hechten materealistisch zijn. Ik mag mijn wens niet vertellen omdat hij anders niet uit komt maar laten we het er op houden dat het iets heeft te maken met iemand waarvan ik hoop dat ze ooit in haar leven nog eens net zoals ik het geluk mag ervaren wat je bovenop de Borobodur ervaart. Je kan denken dat het enkel steen is, toch doet het wat met je als je daarboven staat. Het is niet met een kerk of andere heilige plek te vergelijken, dit is van een andere orde, een soort trapje naar een serene, heilige plek.

De Borobodur duurt niet zo heel lang en na een goed uur ben je er dan ook wel weer af. Het volgende wat je krijgt is dat je wordt belaagt door verkopers die hun rommel aan je willen slijten. Gewoon geen aandacht aan besteden en dimik blijven roepen, het beste wat je kan doen.

Meteen vanuit daar was het de bedoeling dat we in setjes van 2 achter op de paardenwagen klommen om een rondttocht te maken.Nou zijn de karretjes niet echt stevig en de paarden zien er zwaar ondervoed uit, dus in eerste instantie vonden we het een beetje zielig. Echter als je begint te rijden verbaas je je eigen over de kracht van het beest en gaat het aardig hard. Ook ben je wederom weer een attraktie voor de mensen en je bent weer even een vip, naar iedereen zwaaien en glimlachen en je bezorgt de mensen ook een leuke dag.

Wat wij echter niet wisten is dat we met paard en wagen de jungle in gingen. Je slaat op een gegeven paden in waarop de paarden kunnen galloperen en je gaat dus met een behoorlijke vaart in dat karretje. Je ziet in de palmbomen naast je die voorbij scheren spinnen zo groot als je voet zitten en sprinkhanen en mieren zijn er ook in overvloed. Uiteindelijk stop je bij de eerste hutjes die je tevoorschijn ziet komen. Dit was de kampong. de kampong is een verzameling aan families die bij elkaar wonen.

Meteen wordt je verwelkomt door een grote groep kinderen die een beetje ADHD lijken te hebben. Ze staan graag in de belangstelling en begonnen dan ook meteen met het afbreken van een vrachtwagentje wat naast een huis stond. Een gids leidt je over de kampong en de kinderen wijken geen moment meer van je zijde. Wat wel heel leuk en meteen confronterend is, je ziet hoe het echte leven er uit ziet hier.De douche is een hok van 4 muren met een emmer water, we mochten bij iemand naar binnen die palmsuiker aan het inkoken was,nou als je dan binnen kijkt in zo'n hutje dan weet je echt niet wat je ziet.

Maar het mooie is wel dat deze mensen zo gelukkig lijken te zijn, kinderen spelen leuk met elkaar en hebben geen geruzie onder elkaar, iedereen loopt met een glimlach en ouderen lijken het hier heerlijk te hebben. Zo zitten de mensen rustig manden te vlechten of tempe in palmbladeren te wikkelen en met het grootste plezier. De meeste oude mensen die ik op de foto heb gezet waren bijna 80 of zelfs ouder en ze zijn nog gewoon kwiek en zien er jong uit. Ze weten gewoon niet beter en zijn blij met wat ze hebben. Het laatste vrouwtje was helemaal leuk, zij heeft geen tanden meer en daar moest ik om lachen. Dat vond zij op haar beurt weer zo leuk dat zij weer in een deuk lag om mijn reactie en zo kwamen ze samen in de slappe lach.

Helaas kwam er ook weer einde aan deze leuke rondleiding en was het tijd om terug te rijden met paard en wagen naar de bus. Af en toe gaan er dan nog auto's naast je rijden om even de hand uit het raam te steken of foto's van je te maken, en zo kom je weer bij de bus terug.

Van de plek waar we waren naar Yogyakarta waar het hotel ligt was het echter nog anderhalf uur rijden en zo kwamen we pas tegen zeven uur aan. Wat wel meteen opvalt is dat dit het mooiste hotel tot nu toe is. Heel luxe en sjiek, ruime kamer en megabadkamer. Wel even lekker omdat het vorige hotel iets primitiever was ingesteld. Vanavond mezelf een keer heerlijk verwend met een hamburger en patat en gelukkig begint de stoelgang beter te worden. Nu nog een goede nachtrust erover heen en ik hoop morgen weer topfit te zijn.

Dat moet ook wel want de komende dagen wordt het programma heel erg druk. Zo is het morgen om half acht weer tijd om de becaktocht te doen. Dat is in zo'n karretje zitten terwijl iemand je vooruit fietst. Heb nu al medelijden met de beste man. Vervolgens brengen we een bezoek aan de batik en zilverfabriek en tussen de middag is er weer lunch. Dan is morgenmiddag vrij besteedbaar maar we worden gedropt bij een groot winkelcentrum vol souvenierwinkels en dan is het de bedoeling via een taxi weer terug te komen met z'n allen. Morgenavond 6 uur is het weer tijd om op pad te gaan want dan hebben we een diner met Wajangpoppen openluchtvoorstelling.

De dag er na wordt het al om kwart over zeven de trein in om 4 uur te rijden. Daarna nog 4 uur busreis om vervolgens 'smiddags een plantage te bezoeken. En die nacht wordt het om 1 uur vertrekken om de Bromo vulkaan te beklimmen met vervolgens de rest van de dag ook nog een vol programma. Kortom, er komt nog meer dan genoeg aan ! Weet niet of ik na morgen veel in de gelegenheid ben om te schrijven en posten, maar je leest het vanzelf wel weer !

Reisverslag Indonesie dag 6

En toen was het al weer dag 6. De dag van diarree, verrassende fietstochten en een heerlijke middag rust met lekker weer.

Vanochtend begon niet zo lekker. Na 4 keer naar de wc te zijn geweest deed mijn buik behoorlijk zeer en ik heb de nodige maatregelen maar genomen. Gelukkig ben ik niet de enige in de groep en zo zijn we inmiddels al met z'n vijfen. Het hotel is er wel heel vriendelijk en behulpzaam mee en dus leven we vandaag op een dieet van witte rijst met witbrood, wat loperamide en ORS zakjes. De middag ben ik tot nu toe goed doorgekomen en voel me eigen weer een stuk beter maar het blijft even afwachten.

Na het ontbijt vanochtend zijn we begonnen met de fietstocht. Helaas gingen er twee niet mee omdat die te heftige buikkrampen hadden. We kregen allemaal een fiets toebedeeld en ze waren nou niet om te zeggen echt goed. Remmen deden het bijna niet en het is allemaal een beetje gammel. Ik had dan ook als enige een mountainbike en daar was ik na een paar minuten al heel blij mee, ondanks dat het een kindermaatje was.

We vertrokken richting het doprsgedeelte. Het verkeer rijdt hier allemaal links dus dat was behoorlijk raar en even wennen op de fiets. Zowiezo blijft het goed kijken want overal rijden motors, becaks en auto's. De eerste stop was bij de haven waar je honderden blauwe vissersbootjes ziet liggen. Een prachtig strand met golven en je brengt een bezoekje aan de visveiling. Dit is niet meer dan een gebouw met tegelvloer waar wat vis op de grond ligt. Niet veel bijzonders eigenlijk en de geur was ook niet echt lekker te noemen.

Daarna fiets je door door de vissersdorpen. Heel leuk want iedereen steekt zijn hand op en roept naar je maar loslaten kan je het stuur niet want het is allemaal zand en grindwegen hier met veel kuilen. Ook ben je echt bezienswaardigheid nummer 1 want mensen blijven je nastaren alsof ze nog nooit een blanke hebben gezien.

Op een gegeven moment stop je langs de zee en zie je op een grasveld grote zeilen liggen waarop gefileerde visjes liggen. Deze moeten drogen en worden gepekeld zodat je van die kleine zoute visjes krijgt die je ook bij de toko ziet. Daarna gingen we weer door een grasveld met zandpad op en helaas viel Nico daar met zijn fiets. De beste man is al 66 en dus was het wel even schrikken. Gelukkig niks aan de hand en we konden meteen doorlopen naar de volgende zeilen waarop garnalen liggen te drogen waar uiteindelijk trassi van wordt gemaakt. De geur is niet te harden maar wel leuk om te zien.

En dan krijg je het meest onvoorstelbare wat je had verwacht bij fietsen hier. Je fietst zo een klein heuveltje op dat je recht tussen de rijstvelden door brengt, het echte platteland op. Je fietst tussen de sawa's door en de akkers vol cassave, zoete aardappel en pindáplanten. Deze hebben we ook nog mogen proeven als ze zo uit de grond komen en de smaak is een beetje zoetig.

Dit ritje door de akkes ging nog een tijdje zo door en dan kom je weer op verharde stenen uit. Je stopt in het dorpje om de plaatselijke markt te bezoeken. Hier zie je allerlei handeslwaar van kruiden, specerijen, groenten, fruit, vlees en vis dat verhandeld wordt. Heel interessant om te zien en mensen vinden het leuk dat je hun op de foto zet. Sommige geuren die je tegemoet komen zijn hemels, anderen lijken het riool te zijn. Zo was de vismarkt echt vies. Overal vliegen en vis die ongekoeld ligt weg te rotten.

Na de markt was het weer tijd om op de fiets te stappen waar je inmiddels wel een zere bips van hebt en je gaat wederom de sawa's in. Het is wel heel mooi om te zien hoe je zo dicht bij de mensen op de velden komt, maar het is moeilijk te fietsen want je moet over paadjes van 20 cm breed. We vreesden dan ook voor Nico en ik was er net over heen en ja hoor.......plons ! Echter was het niet Nico maar Ralf die met fiets en fototoestel in de sawa lag. Hij heeft een heel duur toestel en dat is nu kapot, dus we zijn onze groepsfotograaf kwijt. Hij zat ook helemaal onder de bagger en het was echt sneu.

Gelukkig waren we er wel bijna het de tocht want het was bloedjeheet en het zweet gutste dan ook over onze ruggen. Eenmaal terug in het hotel ben ik dan ook meteen het zwembad in gesprongen en dat was heerlijk verkoelend.

Daar kon ik een halfuurtje van genieten en toen was het lunchen. Enkel een zoute bouillon op en wat witte rijst en dat valt tot nu toe goed gelukkig. Overigens zijn er vanmiddag weer 2 personen bij gekomen die niet van de wc afkomen dus het zit waarschijnlijk wel in het eten.

Na de lunch hadden we onze middag vrij te besteden. Ik ben met Mark op stap gegaan en we zijn het dorpje een beetje gaan verkennen.Ook lekker over het strand gewandeld en je hebt een adembenemend uitzicht. Ook heb ik me eigen nog even een Javaanse klederdracht aan laten meten en het zit heerlijk.

Vanavond blijft een rustig avondje en we gaan allemaal vroeg slapen. Het is wel even lekker dat er een rustmoment is want morgen moeten we om 6 uur de bus al weer in. We moeten bijna 7 uur rijden naar de Yogyakarta waar we de beroemde Borobodur gaan bezoeken. Daarna hebben we nog een Becak tour waarin we door een mannetje door de stad worden gefietst. Een druk programma dus in een nieuwe stad met een nieuw hotel.

Ik hoop dat ik er morgen weer beter aan toe ben maar het gaat op het moment goed hoor. Kan nog steeds genieten en lachen en dat is het belangrijkste ! Ben niet zomaar neer te krijgen, ga al aardig in de cultuur hier op dus zal vanzelf resistent worden de komende dagen tegen die bacterien !haha

Ik hoop tot morgen, mits ik een verbinding heb !