Reisverslag dag 4 Tallin
En dat was alweer het laatste dagje in het mooie Tallinn. Maar ik kan tevreden terugkijken op vier prachtige dagen, ik heb er zelfs meer uitgehaald dan ik van plan was aangezien ik nu ook Helsinki nog heb gezien. Het betekent dus ook het laatste reisverslag vanuit Tallinn want als het goed is komt het morgen van een nieuwe locatie, vol nieuwe belevenissen.
Vanochtend begon de ochtend hier in Tallinn ruig. Ik heb de noordelijke stormen van de wereld mogen ervaren aangezien het hier vanochtend HEEL,HEEL,HEEL hard sneeuwde. Het sloeg letterlijk tegen de ramen aan en daarom heb ik maar besloten om tot een uur of half elf binnen te blijven.
Maar na sneeuw komt zonneschijn en zo sloeg het weer hier dan ook om. De zon brak door de wolken en plots was het stralend weer met een strakblauwe lucht. Wel is de gevoelstemperatuur heel laag en als de wind op je hoofd staat heb je de tranen in je ogen, een loopneus en een bevroren voorhoofd. Toch besloot ik er op uit te gaan aangezien ik nog wat winkels wou bezoeken.
Zo ben ik weer rustig een rondje door de stad gaan maken, met name winkel in en winkel weer uit. Ik heb het wel een beetje gehad met de standaard souveniers van een sleutelhanger, pen of onderzetter en dus kies ik voor de meer apartere, karakteristieke en uitgesproken souveniers die enkel in het land te krijgen zijn. Ik heb dan ook 2 uur besteed aan de juiste dingen vinden. Nou kan ik daar niet teveel over zeggen omdat ik ook nog wat souveniers voor het thuisfront meeneem en het dus anders zou verklappen, maar ik heb mezelf ook nog een cadeautje gegeven. Een Kihnu Island sweater. Dit is een warme wintertrui met typische Estse patronen en afwerkingen en deze heeft een wijd model waardoor hij heerlijk zit. De truien zijn niet goedkoop maar schijnen dan ook een leven lang mee te gaan. Ik heb de foto van de trui aan het Tallinn fotoalbum toegevoegd als je hem wilt zien.
Na het souveniershoppen ben ik even gaan opwarmen in het hotel. Even koffie gedronken op de hotelkamer en wat kleine dingetjes gedaan. Zo was ik ook mijn tickets en vouchers aan het doornemen en kwam opeens tot de ontdekking dat ik mijn voucher voor het hotel in Kopenhagen heb weggegooid. Hij zat schijnbaar achter de voucher van dit hotel gevouwen. Gelukkig heb ik alle gegevens nog in mijn mailvak en kon het dus zo overschrijven. Voor de zekerheid nog even mailcontact met het hotel gehad en is ook weer opgelost. Kan morgen met een gerust hart naar Kopenhagen gaan. Als ik overigens op de hotelkamer ben heb ik bijna constant de televisie aan staan met de lokale muziek aan. Ze hebben hier hele leuke muziek die goed te luisteren is. Momenteel is er wel een hype rondom één liedje dat helemaal wordt platgedraaid en ik kan het dus ook al in 3 dagen tijd meezingen. Of je dat wil horen is een tweede, maar het klinkt wel leuk in het gehoor. Helaas is alles in het Russisch weergegeven dus ik kon niet achterhalen van wie of wat het was. Maar aangezien ik de tekst aardig ken heb ik gewoon het refrein op youtube ingetikt en zowaar had ik in één keer raak. Voor wie geinteresseerd is, het is Dmitry Koldun met Karobi. Luister het een keer of drie en je hebt het in je hoofd.
Rond half drie besloot ik weer op pad te gaan want het was veel te mooi weer om binnen te zitten. Ik was nog van plan om de Ruutelkonne Hoona te bezoeken die pas vanaf woensdag geopend is en dus had ik daar nog geen kans voor gehad om er in te gaan. Effe op zijn Nederlands vertaald heet het gewoon de Sint Nikolaas kathedraal. Eenmaal daar betaal je 3,50 euro en het is duidelijk dat de kerk wordt geleidt door vrijwillgers want er staat een leger aan Estse huisvrouwen die zowel de kassa, garderobe, toiletten als schoonmaak verzorgen. Je moet wel je jas en tas afgeven bij de garderobe en foto's maken is ten strengste verboden. Dit is echt jammer want wat was het de moeite waard geweest om hier binnen foto's te maken. Je komt aan in een al waar allerlei foto's op hangen. Zo blijkt dat de kerk in 1944 in de Russische oorlog volledig is gebombadeerd en er weinig meer van over was. Hij is dus volledig opnieuw opgebouwd uit de stukken die er nog wel waren en dat ziet er apart uit. Ook heeft Paus Johannes Paulus 2 ook nog een bezoek gebracht aan de kerk om hem heilig te verklaren.
Voor wie van mooie kunst en zilverwerk houdt is hier goed, overal hangen mooie schilderijen uit de jaren 1800 die op plekken in de kerk hebben gehangen. Ook zijn diverse houten beelden die volledig zijn gescheurd e.d opgesteld in vitrines om te bekijken. Wat ik helemaal geweldig vond was een zilvertentoonstelling. Je ziet diverse zilveren medailles, bierpullen, gereedschap, wapens, erebekers etc. Nou is het leuke dat ik jullie gisteren schreef dat ik voor het huis van de Blackhearts heb gestaan. Dat is niet van binnen te bezichtigen en dus heeft het weinig waarde. Nou waren de Blackhearts vroeger één van de meest machtige, invloedrijkste familie's van Tallinn en het was een beetje vergelijkbaar met de plaatselijke maffia. En nu komt de connectie, al het zilverwerk is oorspronkelijk van de Blackhearts. Zo krijg je toch iets meer idee achter het huis.
Dat gezien hebbende was er nog een kleine uithoek waar een 14 meter lang schilderij stond met een dikke glazen plaat ervoor. Het zag er heel oud uit en ik heb het staan bestuderen en het viel me op dat naast ieder figuur dat erop geschilderd was een skelet naast gemaakt was. een vrij vreemde en morbide impressie om zo te zien. Daarna ging ik het infobord wat er naast stond pas lezen en kwam ik tot de ontdekking dat het eigenlijk heel interessant was. Ik zal het uitleggen. Ik ben geen klassiek aangelegd persoon maar qua klassieke muziek ken ik wel de Dance de macabre van Camille Saint-Saens. Een heel bekend stuk en als je het niet kent, zoek het maar eens op en luister het en je zult het herkennen. Nu dacht ik altijd dat het muziekstuk zo genaamd was maar wat blijkt nou, het muziekstuk is gemaakt naar aanleiding van het schilderij waar ik voor stond. Het schilderij waar ik voor stond heet de Dance de Macabre oftewel de Dans des Doods. Het is geschilderd door de Lubeckse meester Bernt Notke en het is één van de weinige kunststukken waar Tallinn heel bekend door is geworden. Hij doelde met het schilderen van dit doek op het feit dat iedereen gelijk is voor de dood, of je nou de koningin bent of een zwerver, uiteindelijk zal je allemaal sterven op wat voor manier dan ook. Dit allemaal gelinkt te hebben vond ik het toch wel heel bijzonder om te hebben gezien.
Eenmaal weer uit de kerk heb ik nogmaals een rondje winkelstraat gelopen. Hier kwam ik een man tegen uit Belarus die nogal moeite had met de euromunten. Hij vroeg mij op straat of ik hem wou helpen te betalen in een muntautomaat voor snoepjes. Ik heb hem even geholpen en we hebben nog wat gepraat en ben toen verder gegaan.
Omdat het al weer tegen etenstijd liep besloot ik maar meteen op zoek te gaan naar een maaltijd. Die had ik dan ook zo gevonden. Naast het stadshuis zit een heel oud, middeleeuws restaurant dat heel leuk oogt. Het is een heel oud pand met brandende fakkels aan de muren en zelfs de hele bediening loopt in traditionele middeleeuwse kleding. Eten is er niet gek duur en dus heb ik het gedaan.....en het is belevenis kan ik zeggen. Dit restaurant waant zich nog echt in de middeleeuwen doordat er geen elektriciteit is. Zo staat er dus op ieder tafeltje een kandelaar met kaarsen te branden en wordt er gekookt op een echt haardvuur. Geweldig om te zien. Het eten smaakte ook prima ! De naam van het cafe/restaurant is overigens Olde Hansa.
Na het eten heb ik nog even in het Viru park heerlijk in het zonnetje zitten genieten en heb ik in de supermarkt nog een broodje gehaald voor morgenochtend op het vliegveld. En zo kwam de laatste dag ook al weer aan een eind en zal ik er aan moeten geloven dat Tallinn na morgen verleden tijd is. Ik zal het echt missen want het prikkelt je zintuigen hier. De middeleeuwse tafrelen blijven keer op keer fascinerend om te zien, de geuren van haardvuren,brandende olielampjes, versgebakken kruidkoeken en kaneelbrood en gebrande kastanjes die de hele dag de straten vullen.....en het brabbelende taaltje om je heen. Ergens vind ik het al weer jammer dat het bijna voorbij is....maar ik weet ook dat er morgen weer een heel nieuw land op mij wacht en dat ik wederom weer nieuw gebied heb om te verkennen. Een nieuw land vol nieuwe gebruiken, een nieuwe cultuur, mensen en bezienswaardigheden. Dat geeft me opnieuw positieve energie.
Morgenochtend tegen één uur ga ik de lucht weer in en ik zal rond half twee in Kopenhagen landen. Dat lijkt kort maar er is weer een uur tijdsverschil te overbruggen en dus is het een vlucht van ongeveer anderhalf uur. Ik hoop jullie morgenavond vanaf een nieuwe plek verder mee op reis te kunnen nemen. Alle reacties op mijn blog en facebook zijn overweldigend en het voelt een beetje alsof ik niet alleen reis maar met al mijn vrienden, collega's en kennissen. Jullie geven ook deze reis weer een speciaal tintje en ben blij dat ik mensen zo kan laten mee genieten van mijn belevenissen.
Reisverslag Tallinn dag 3
En toen was het al weer dag 3 in het mooie Tallinn. Wat gaat de tijd toch snel als je het leuk en naar je zin hebt. Ik werd vanochtend dan ook pas om half negen wakker ( voor Nederlandse tijd was het dus half acht ) en ik dus even lekker uitgeslapen. Even rustig aan gedaan en lekker op mijn gemakje ontbeten. Buiten was het helaas slechter dan andere dagen. Het heeft vannacht gesneeuwd en dus is alles nog een beetje wit, gelukkig was het wel weer droog maar waterkoud met een gure zeewind.
Om tien uur ben ik dan ook weer uit het hotel vertrokken om mij op mijn voorgenomen plannen te gaan richten. Ik had gister al het idee om met de bus richting Pirita te gaan reizen. Om dit te doen moest ik dan ook eerst door de stad richting Viru lopen. Viru is zeg maar de samenkomst van buslijnen en ik had al duidelijk gelezen dat ik lijn 34A moest hebben. Maar zonder buskaartje kwam ik niet ver. Nou staan hier op iedere hoek van de straat R-kiosken en ik had al gelezen dat ik ze daar kon kopen. Wat ze er alleen niet bijvertellen is dat de R-kioskmedewerkster Margot geen woord Engels kan en je er dus maar een draai aan moet geven. Ik heb uiteindelijk een buskaart voor 24 uur gekocht voor 3 euro en ze brabbelde er nog een heel verhaal bij, maar ik heb er weinig van begrepen.
Op naar de bussen dus. Dat was op zich een makkie, de terminal had ik zo gevonden en kon binnen enkele minuten bus 34A instappen. Maar wat gaat er een wereld voor je open als je een bus in Tallinn instapt. Dan is Nederland toch wel heel erg met zijn tijd mee gegaan. Het lijkt net of heel Europa zijn oude,afgedankte stadsbussen aan Estland cadeau heeft gedaan want de bussen zijn echt ouderwets. Alles rammelt en hangt aan draadjes aan elkaar, bekleding van stoelen is door en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar het rijdt en je komt waar je wilt dus voor de rest geen kritiek erover.
Dan het volgende probleem wat ik moest tackelen, welke halte moest ik eruit om bij de Botanische tuinen te komen en waar kon ik zien bij welke halte we stoppen. Nou gelukkig bood de reisgids al snel het antwoord dat ik bij halte Kloosterinum tee eruit moest en op een gammel digitaal bord kon ik iedere keer zien welke halte we naderden. Dat was dus een kwestie van goed opletten en dan zou het goed komen. Tot dat we halverwege de rit opeens werden geboden te stoppen door de politie en deze de bus in kwam.........
Je wordt verzocht je buskaartje te tonen en dat deed ik dan ook gehoorzaam. Helaas was dat niet genoeg en werdt mijn paspoort ook gevraagd en ik kreeg al een zure blik naar me toe. Ik moest mee naar achteren komen en daar ging meneer de agent mij keurig voordoen dat ik mijn kaartje wel door de stempelautomaat moet halen om er een datum op te krijgen. Anders zou het niet geldig zijn. Gelukkig had hij begrip voor mij als plaatselijke toerist en ik kreeg opeens begrip voor Margot, want dat had ze me proberen duidelijk te maken tijdens de verkoop van het buskaartje.
Maar goed.....de rit kon dus verder en al snel zie je dat je echt de bossen in gaat. Na ongeveer een halfuur rijden kwam mijn halte aan de beurt en kon ik eruit. Daar sta je dan aan de kant van een weg in de middle of nowwhere met aan beide kanten alleen maar een groot bos vol dennenbomen. Gelukkig zal ik al snel een bordje waarop stond welke kant ik op moest voor de tuinen en zo kwam ik op de plaats van bestemming aan.Tussen de bomen door zie je de tvmast van Estland verschijnen die vandaag zwaar in de wolken is gehuld door het weer.
Ik doorgelopen en je komt eerst door een heel stuk natuur aan vol aangelegde stukken tuin, alleen omdat de winter hier nog in volle gang is, is alles nog kaal en dus valt er weinig te zien. Eenmaal een grote houten trap te hebben beklommen zag ik vanaf een heuvel een groot glazen gebouw liggen. Dat waren dus de botanische tuinen. Ik moet zeggen dat mijn eerste gedachte toen ik het zag nou niet geweldig was. Had er eigenlijk iets meer van verwacht. Maar goed, ik naar binnen en in de aankomsthal wordt je al verrast. Er staat een meterhoge palmboom en bananenboom in de hal. Dan heb je aan beide kanten van het gebouw een glazen ruimte waar de tuinen liggen en dus besloot ik eerst rechts te kiezen.
Het is wel mooi om te zien hoeveel verschillende soorten orchideeën ze hier hebben, ik denk dat het al snel 50 soorten zullen zijn. Verders zie je er allerlei verschillende soorten cactussen, japanse pijnbomen, varens en ga zo maar door. Ook hebben ze wat exotische vogels zitten en wat schilpadden. Misschien dat de foto's meer zeggen dan dat ik het hier beschrijf.
De Botanische tuinen zijn wel relatief klein en je bent er dan ook in een twintig minuten wel door heen. Ik besloot dus ook maar weer terug te gaan en al snel liep ik weer langs de weg in het bos. Ik ben gaan terug gaan lopen langs de weg tot dat ik uit kwam bij de begraafplaats van Tallinn. Deze had ik al vanuit de bus gezien en ik kan er niks aan doen, maar ik ben altijd zo'n morbide persoon die van elk land de tradities rondom begraven wil zien. En ik moet zeggen.....in Estland is het redelijk fraai te noemen. Je hebt wel gewoon graven, maar ze worden alleen gewoon gegraven waar er plek is. Zo kan je tussen twee bomen liggen, aan de rand van een rivier of zelfs gewoon langs het fietspad. Het is overigens wel een hele mooie begraafplaats in een prachtig bos.
Voor de begraafplaats zit dan ook weer een bushalte en daar moest ik een kwartiertje wachten tot de bus weer zou komen. Eenmaal weer in de bus zittende ben ik terug gaan reizen naar de halte Pirita tee omdat daar het nonnenklooster ligt. Als ik dan toch op de terugweg ben kon ik dat er ook nog wel even bijpakken.
Bij Pirita staande zie je een enorme voorgevel met wat ruines erachter die nog het skelet vormen van wat ooit een klooster was. Voor de ruines ligt een grote begraafplaats en normaal gesproken mag je de ruines ook bezoeken. Helaas was het nu dicht voor restauratiewerkzaamheden maar van buiten het hek zie je het ook al aardig hoor. Er zit ook nog een nieuw nonnenklooster naast maar daar is weinig te beleven. Ook loopt de Pirita rivier langs het klooster waar ik nog even langs ben gelopen en daarna ben ik maar weer de bushalte gaan opzoeken om helemaal terug te reizen naar Viru. Het oorspronkelijke plan was om ook nog het strand te bezoeken en het Kesklin park maar dit al vanuit de bus te hebben gezien vond ik het niet dusdanig bijzonder om er speciaal voor te stoppen.
Toen ik weer terug in de stad was in Viru heb ik even een broodje gegeten en het schoot me te binnen dat ik nog een bezoekje wou brengen aan de steegjes die langs de stadsmuren lopen. Met dit in mijn achterhoofd dus op pad gegaan en daar naar toe gelopen. Dit was dan ook een succes ! Het is geweldig om in al die kleine straatjes vol keien rond te zwerven en om onder de kleine tunneltjes en doorgangetjes door te lopen. Ook was er de mogelijkheid om de stadsmuur te betreden en er boven op te kunnen lopen. Nou zou ik Mark niet zijn als ik dat niet gedaan had en zo gezegd, zo gedaan. ik 3 euro neergelegd voor een kaartje en via een gammele ijzeren wenteltrap ga je het eerste stuk toren in. Dan moet je je eigen door een stenen trappen gedeeltje hijsen dat helemaal scheef loopt en behoorlijk nauw is. Het deed me erg denken aan de beklimming van de Sint Pieter toren in Rome op het Vaticaan. Eenmaal in de toren kan je naar buiten en over de houten balustrades lopen waar je een prachtig uitzicht over de stad hebt. Na deze te hebben uitgelopen ben ik de toren weer in gegaan en ontdekte dat er nog een klein trapje was naar de zolderkamer van de toren. Ik me eigen dus wederom door een stenen gat gehezen en ik kwam in een houten kamer uit. Hier kan je door de ramen nog verder over de stad heen kijken en het is zeker de moeite waard.
Toen ik het allemaal weer had gezien heb ik de hele tocht weer naar beneden gemaakt en ben ik verder gaan lopen door de steegjes. Zo kwam ik al snel uit bij het Katharina klooster waar je een kijkje in kan nemen. Het is eigenlijk gewoon een heel oud gebouw waar geen non te vinden is maar het is wel leuk om te zien. Ook zit iets verderop het house of the Blackhearts maar dit is normaal al niet te bezoeken en dus kan je alleen de buitenkant bekijken.
Op dat punt vond ik het wel even goed en was ik door en door koud en dus besloten terug te gaan naar het hotel. Hier heb ik even een kop thee gedronken en ben weer op temperatuur gekomen. Ook nog even de voetjes gestrekt en zo kon ik aan het eind van de middag weer helemaal fit op pad om mijn avondmaal te halen.
Ik had vanavond geen zin om in de stad te eten en dus heb ik sushi meegenomen in een sushibar. In de supermarkt scoorde ik nog een smorrebrod met kaas,ham en ananas en nog een lekkere salade. Als toetje had ik een panacotta en ik heb nog wat leuks gevonden. Ze heten Karums en het zijn kleine blokjes cheesecake in verschillende smaken. de bevolking hier slaat ze in met bossen en ze kosten maar 20 eurocent. En het smaakt nog ook !
Voor vanavond heb ik nog een lekker zakje limoen-chili chips van Lays en een lekker bakje vers gesneden fruit. Zo kom ik de avond ook prima door hoor ! Voor de rest zal het een rustig avondje worden en morgen wordt het denk ik de dag van souveniershoppen. Ik heb nog niet veel in de winkels rond gehangen en ben dan ook van plan dat morgen te gaan doen. Helaas is het dan al weer het laatste dagje hier in deze prachtige stad.
Ik heb overigens de dag wat korte opnamen gemaakt en deze verwerkt tot youtube video, ik laadt hem op de blog op. Af en toe draait het beeld wel maar dan heb je toch een kleine impressie van hoe het hier real life is ! Ook staan er weer een stuk of twintig nieuwe foto's in de Tallinn map dus veel kijkplezier !
Reisverslag dag 2 Tallin ( of eigenlijk Helsinki )
Zo ik zit er weer klaar voor om mijn belevenissen van vandaag te verwoorden. Ben net terug op de hotelkamer en het weer buiten begint guur te worden met een mengeling van regen en sneeuw, en dat terwijl de ochtend hier in Tallinn zo strak blauw en vol zon begon.
Vannacht heb ik dan ook heerlijk geslapen, de wekker ging om half zeven en ik moest wel even bijkomen. Ik loop natuurlijk een uur voor en dus was het eigenlijk half zes. Maar ja, het ontbijt is vrij vroeg hier dus je moet er wel uit. En daarbij had ik grootse plannen voor vandaag want ik zou de rest van Tallinn gaan verkennen.
Maar eerst even lekker ontbeten en het ontbrak weer aan niks. Van vers fruit tot verse broodjes, omelet, worstjes, pancakes etc. je kon het weer zo gek niet op noemen of het was er. Na een goede bodem te hebben gelegd om kwart voor acht vertrokken richting de haven. Dat is zeker een halfuur lopen vanaf het hotel en dus wou ik vroeg vertrekken.
Als je richting de haven loopt, loop je eigenlijk door het Toompuiestee park van waar je de prachtige ouderwetse stadsmuur nog beter kunt bezichtigen. Een prachtig park vol oude bomen en een mooie vijver die aan de voet van de oude muur ligt. Ook kom je langs het treinstation waar een mooie ouderwetse locomotief staat opgesteld. Achter de muur zie je een enorme kerktoren verschijnen waarvan je je eigen afvraagt wat die daar doet aannemende dat het helemaal volgebouwd is met oude huisjes achter de stadsmuren. Ik dus nieuwsgierig en er op af. Al snel kom je in een netwerk van kleine straatjes die je naar de prachtige Oliviste kirik brengen. Deze staat dan ook letterlijk tussen de huizen ingebouwd. Ook heb ik me eigen voorgenomen de komende dagen nog even de kleine, hobbelige steegjes achter de muren te bezoeken want deze zijn erg mooi, maar voor nu had ik haast en wilde ik naar de haven.
Als je automatisch de stadsmuur volgt kom je vanzelf bij de Suur Rannavarav, wat de zeepoort betekent. Dit is een ouderwetse poort die de stad sluit van de weg naar de haven, of port zoals ze hier zeggen. Ik eronder gelopen en richting de Linnahall gelopen. Dit is een oud stenen bouwwerk dat letterlijk in zee ligt en alleen nog wordt gebruikt voor feesten en festivals. Het ziet er niet uit maar als je de ruine beklimt heb je wel een prachtig uitzicht over de stad en de zee. Overigens is het goed te merken dat er feesten worden gehouden aangezien er op ieder stuk steen wel drie bierflessen kapot geslagen lagen.
Daar eenmaal klaar schoot me opeens te binnen dat ik vlak bij de gate was waarvan de ferry naar Helsinki vertrekt. Ik was eigenlijk niet van plan om het vandaag te doen maar het was nog vroeg en ik was er toch....dus wat dacht Mark....precies....ik ga het gewoon doen. Ik dus doorgelopen en na een klein kwartiertje stond ik in de terminal en voor het loket om te vragen wanneer de volgende ferry zou vertrekken. Dat bleek om half vijf vanmiddag te zijn en dat ging hem dus niet worden. Ik zag het dus al niet gebeuren en ik weer naar buiten en op de terugweg naar de stad. Tot dat me opeens te binnen schoot dat ik op internet had gelezen dat in terminal D om de 2 uur ferry's vertrokken richting Helsinki. En ik was net in terminal A. Ik dus de borden nakijken en het bleek een behoorlijk stuk omlopen naar D, maar het kon me niet schelen, ik was nu toch al zover dat ik maar ben gaan lopen.
Dat heeft me nog wel een halfuur gekost maar uiteindelijk was ik bij terminal D en ja hoor, zat goed ! Kom om 11:00 met de volgende vaart mee en 's middags kon ik om half zes weer terug als ik wou. Ik dus gedaan en het was nog even wachten en dus wat zitten loeren door de ramen. Ik zag een gigantisch cruiseschip liggen maar had niet de gedachte dat dat de ferry zou zijn die ik moest hebben.
Toch toen ik om kwart over tien moest boarden kreeg ik ongelijk want het was wel degelijk de ferry. Een gigantisch schip dat zeven verdiepingen heeft en toen ik eenmaal binnen was kwam ik er achter dat er zelfs een restaurant, supermarkt, parfumerie en gameroom in zat. Dat werd dus een ontspannen vaart. De tocht naar Helsinki duurt 2 uur maar je merkt er weinig van omdat er genoeg afleiding is. Heb even wat geluncht in het restaurant en vol bewondering gekeken hoe de Esten één voor één met een karretje afgeladen met pakken bier of vodka de supermarkt uit komen zetten. Ze kunnen op het schip de alcohol taxfree kopen en dus scheelt het behoorlijk. Maar het is wel een gek gezicht.
Ook kan je op het achterdek van het schip waar je weliswaar bijna afwaait maar het is wel leuk om even te zien. Al na anderhalf uur zie je Helsinki in zicht komen en voor ik het wist was ik er eigenlijk. En na de hele route door de terminal te hebben afgelegd sta je opeens buiten en ik ga er niet over liegen........ik wist me eigen echt geen raad waar ik naar toe moest of wat ik moest doen. Maar goed...even goed gekeken en zag al snel bordjes met pijlen staan naar de metro. Wat ze er niet bijvertellen is dat je dik een halfuur moet lopen naar het dichtsbijzijnde metrostation en dat je over een groot bouwterrein wordt geleidt. Maar ik heb het gevonden en snel een dagkaart gekocht en een plattegrondje van de stad opgezocht.
De metro ging supervlot en ik heb even snel gekeken wat de beste halte was om er uit te gaan zodat ik wat bezienswaardigheden kon zien in een korte tijd. Ik besloot de halte bij het Centraal station te nemen en eenmaal weer boven de grond is het even wennen. Ik kon goed merken dat ik opeens weer in een ander land stond, de bevolking is anders, de omgeving is toch weer anders en je hoort opeens weer een andere taal om je heen.
Maar goed, geen tijd te verliezen en ik op pad. Eerst het stationsplein overgebanjerd op zoek naar de grootste bezienswaardigheid van Helsinki, de Sentori kathedraal. Na een tijdje lopen kwam ik opeens bij het Hilton uit en op een ander plein en ik zag al snel dat ik veel te ver was doorgelopen. Ik dus weer de metro in en teruggereist naar de halte van het station en weer opnieuw geprobeerd. Deze keer goed naar de kaart gekeken en het ging in één keer goed ! Ik kwam al snel op het Sentori plein uit waar de werkelijk adembenemende kathedraal staat te stralen. Een prachtig plein ligt er voor en ook zag ik wat souvenierwinkeltjes. Ik dus snel ingehopt maar ik kwam er ook weer zo snel uit. De gemiddelde prijs voor een lullig sleutelhangertje is 10 euro en dus zijn de souveniers niet betaalbaar. Ik heb dan ook niks gekocht.
Wel mijn pad snel vervolgt want ik was in de buurt van de volgende bezienswaardigheid, de Uspensky kathedraal die letterlijk tegen een berg is opgebouwd. Deze is wederom ook prachtig om te zien maar ondat ik niet zo heel veel tijd had moest ik snel door. Zo stuitte ik dan ook direct op het paleis van Helsinki met mooie wachten voor de poort en een prachtig balkon vol met narcissen. Ook kwam ik uit in de haven van waar mijn cruiseschip nog te zien was. Inmiddels liep het al weer tegen drieën en het leek me verstandig weer op weg te gaan richting metro omdat ik natuurlijk wel weer op tijd terug moest zijn bij de boot. Ik ben via de grote winkelstraat van Helsinki terug gelopen, alle grote merken zijn vertegenwoordigd met een winkel en hem doorgelopen te hebben kwam ik weer uit bij het centraal station.
Toen bedacht ik me eigen dat ik precies op etenstijd op de boot zou zitten en dus nog maar even de supermarkt ingehopt voor wat broodjes e.d. En daar leer je de aard van de Finse bevolking kennen. Het is een merkwaardig volkje. Als je namelijk de supermarkt inloopt zie je een stuk of twintig gokkasten op rij staan die druk bemand zijn door huisvrouwen die staan te gokken. Verders houden ze er van om de meeste gekke haarkleuren, piercings of kapsels te hebben en echt bepaald vriendelijk of gastvrij wil ik ze ook niet noemen. Maar dat geeft niet, je komt toch bijna niet in conversatie met een Fin.
Mijn boodschappen binnen hebbende ben ik met de metro teruggereist naar de halte die ik moest hebben, daar heb ik bij de Mc Donalds nog even een big macje naar binnen gewerkt en toen kon ik weer terug. Gelukkig was ik wel zo slim om zelf een betere weg te zoeken en dus liep ik nu op mijn gemakje een kortere en tenminste geasfalteerd voetpad terug naar de haven. Ik was binnen 20 minuten terug en daar moest ik nog even wachten op de boot.
Om vijf uur kon ik weer boarden en om half zes begon de terugvaart. In de tussentijd zag je op zee de wolken al donkerder worden en het weer omslaan en eenmaal weer in Tallinn om half acht was het er niet beter op. Toch maar besloten om terug te lopen naar het hotel wat nog een best stukje is, maar gelukkig begin ik de straten te kennen en zo heb ik een zeer sterk verkorte route door de straatjes terug kunnen vinden en was ik dus vrij snel weer in het hotel.
En nu gaan de voetjes lekker omhoog want heb geen kuiten meer over van al die bergen bewandelen. Ook zijn mijn enkel behoorlijk dik en dus verdienen ze wel weer wat rust. Morgen ga ik naar Pirita, dit houdt in dat ik op de proef gesteld wordt met het bussennetwerk van Tallinn. Ik moet wel want dit is niet te lopen aangezien het 6 km buiten de stad ligt. Pirita is een beschermd natuurgebied waar de oude nonnenkloosters liggen, de botanische tuinen van Tallinn, de recreatiestranden en de begraafplaats waar vele beroemde Esten begraven liggen. Wel zal ik het morgen proberen wat rustiger aan te doen anders wil ik te veel in een te korte tijd. Ik heb woensdag ook nog om de laatste puntjes op de i te zetten en dus is er geen haast geboden.
Voor nu wens ik jullie nog een prettige avond en ik heb nieuwe foto's toegevoegd aan het Tallinn album en het Helsinki fotoalbum is natuurlijk nieuw !
Reisverslag dag 1 Tallin
En hier dan het eerste nieuwe reisverslag vanuit een nieuwe locatie ! De verbinding valt heel af en toe weg maar over het algemeen kan ik prima contact houden op deze manier.
Het begon vanochtend uiteraard allemaal in Amsterdam waar ik wakker werd in mijn hotelkamer op Schiphol. Ik heb een heerlijk nachtje achter de rug en ik merkte gisteravond al snel datde Philips mood lampen erg rustgevend werken, aangezien ik zo vertrokken was.Het is wel echt een uitkomst om zo vanuit je hotelkamer Schiphol binnen te lopen en meteen door te kunnen lopen naar de vertrekhallen. Ik had ditmaal vertrekhal 1 en er was achteraan een klein deskje te vinden voor Estonian airways. Met het inchecken zag ik al dat er behoorlijk wat stoelen in het vliegtuig niet bezet waren en dus kreeg ik al een vermoeden dat het een rustig vluchtje zou worden.
Na de gebruikelijke tijd te hebben gewacht, die ik overigens heb besteed aan een lekker ontbijtje met koffie bij Starbucks, was het tijd om te vertrekken. Met de trolleybus werd er een man of 30 opgepikt en werden we over het vliegveld gereden naar een klein cityhopper vliegtuigje van Estonian airlines. Het was dus op dat moment ook al wel dat ik gelijk over het feit dat toerisme naar Estland nog niet zo massaal is. Het vliegtuig was zelfs zo klein dat ik er gebukt door heen moest lopen anders kon ik er niet in, maar gelukkig had ik wel allebei de stoelen tot mijn beschikking wat ook wel weer lekker was.
Eenmaal in het vliegtuig zittende werden we getrakteert op smorrebrot met tonijn, een typisch staaltje Estlandse cuisine. Het smaakte prima moet ik zeggen en het vult goed. De vlucht is heel rustig verlopen en eenmaal in de buurt komende van Estland ontvouwt er een prachtige natuur onder je vanuit het raampje gezien.
Eenmaal op de luchthaven terug natuurlijk op naar de bagageband en dan valt wederom weer op hoe klein het hier is vergeleken met Nederland. Het voordeel daarvan is dan wel weer dat je heel snel je koffer terug hebt. Van daaruit was het even kijken hoe ik in de stad zou gaan komen, ik dacht eerst aan een taxi maar zag al snel een betere optie waar ik al wel wat over gelezen had. De airport shuttlebus ! Voor 2 euro rijdt hij je door heel Tallinn en stopt bij alle grote hotels. Perfect voor mij aangezien ik precies recht voor het hotel werdt afgezet.
Het hotel genaamd het Meriton Grand Tallinn is helemaal geweldig. Keurige kamers met een mooie badkamer die van vloerverwarming is voorzien. Ik zit op de zesde verdieping en kijk mooi over de staduit vanuit het raam. Het enige wat je wel opmerkt is dat alles hier ongeveer zo'n 20 jaar achterloopt. Het is allemaal nog een beetje klassiek en ouderwets...maar hé....het heeft ook wel weer wat !
Na snel mijn spullen op de kamer te hebben gedumpt en mijn waardevolle spullen in de kluis te hebben vergrendeld ben ik dan toch snel op pad gegaan. Ik was te nieuwsgierig om nog langer mijn tijd te verdoen. Dus het hotel uit en richting een grote oude toren die ik in de verte zag liggen. Ben maar een beetje op de wilde gok gaan lopen, maar zoals de reisgidsen al vermelden is heel Tallinn te voet te doen en dus ligt alles dicht bij elkaar.
Na dan ook een stevige klim te hebben gemaakt kwam ik uit bij het Toompea Loss. Eigenlijk is het niet meer of minder dan een oud historisch pand dat tegen een bergwand is opgebouwd en vandaag de dag wordt gebruikt als parlementsgebouw. Toch heb je vanuitde tuinen die er omheen liggen een prachtig uitzicht over het noordelijke deel van Tallinn waar je zelfs tot de zee kan kijken.
Recht tegenover het Toompea Loss ligt een magnifiek bouwwerk genaamd de Alexander Nevski kathedraal. Een spierwit gebouw tussen alle kleurige huizen die eromheen staan en als je naar de gebolde daken kijkt kan je heel duidelijk de nog Russische invloed herkennen die nog een beetje in de stad heerst. Uiteraard heb ik de kathedraal bezocht en jammer genoeg mocht je er geen foto´s maken want het was adembenemend mooi binnen. Ondanks dat er allerlei Estse huisvrouwtjes de altaren met de Glassex lopen te boenen en de vloer lopen te dweilen heeft het toch een heel apart sfeertje van binnen. Een stuk kleiner dan de Sint Pieter in Rome maar misschien nog wel bijzonderder om te zien. Ook nog even een kaarsje aangestoken voor de overleden dierbaren in de familie, voor een euro kan het nooit kwaad toch !
Vanuit de Alexander Nevski ben ik doorgelopen richting binnenstad. Je wordt door de meest kronkelige,oude straatjes geleid en het is fascinerend om te zien dat overal nog oude keitjes liggen en betonnen deuren open staan om de oude stadsmuur te kunnen afsluiten. Sommige steegjes zijn zo steil als een berg terwijl andere weer bijna niet begaanbaar zijn omdat het straatwerk in de loop der eeuwen gewoon in weggezakt. Zoals ik al eerder schreef krijg je heel erg het gevoel van de middeleeuwen terug hier.
Op mijn weg naar het hart van het centrum kwam ik langs de beroemde Kiek in de Kok, een oude wachttoren die in oorlogen goed stand heeft gehouden als uitkijkpost en belegerd fort. Helaas kon ik er vandaag niet in maar dat komt misschien van de week nog wel. Doorlopend kwam ik langs de volgende kerk, de Niguliste kirik oftewel de St. Nicholas kerk. Een zeer oude kerk vol oude graven en kunstobjecten die ook de moeite waard was om in te lopen.
En dan kom je uit op de bekende Reakoja Plats. Een groot plein vol terrasjes en restaurants en waar het Reakoja aan ligt, dit is het stadshuis van Tallinn wat erg mooi is om te zien door de fijne details die op het gebouw te vinden zijn. Een mooie ouderwetse klok is op de gevel te vinden en vuurspuwende draken zijn de vlaggenhouders van het gebouw. Uiteraard zijn er rond dit plein ook een aantal souvenier winkels te vinden alleen is de ene eigenaar wat vriendelijker dan de ander. Zo liep ik ergens in waar ik letterlijk op de voet werdt gevolgd en bij de ander kan je juist weer heel relaxt rondkijken.
Als je je eigen ook rustig door de straatjes begeeft kom je vanzelf uit bij het Katariina Gild. Een straatje waar heel veel verse bloemenstalletjes zijn uitgestald. Nou schijnen verse snijbloemen hier in Estland toch iets bijzonders te zijn. Ten eerste, ze zijn niet te betalen, ten tweede...je koopt ze alleen voor bijzondere gelegenheden en ten derde offeren ze ze op zondag massaal aan de kerk en bedelaars rondom de kerk.
Eenmaal voor bij het Katariina Gild kom je door een prachtig parkje met mooie houten prieeltjes waar zo af en toe nog een rest sneeuw ligt. Overigens is het weer heerlijk op dit moment. Als de zon schijnt is het prima te doen met winterjas aan. Dan kom je uit bij het concertgebouw van Tallinn wat opvalt door zijn groene kleur en iets verderop vindt je wederom een kerk. Dit is de Jaani kirik die voor de christelijk gelovigen zijn in Tallinn.
Aan de overkant zag ik een groot winkelcentrum liggen en aangezien het tegen etenstijd begon te lopen besloot ik het maar binnen te lopen. Een geweldig winkelcentrum waar letterlijk alles te koop is van dieren tot aan chocolade servies. Maar boven dat al zit er een prachtige supermarkt genaamd Solaris in. Er is een overdaad aan vers, warm of koud eten te krijgen en dus heb ik daar mijn avondmaal maar even bij elkaar gesprokkeld. Dat werden twee loempia´tjes, een kerriesalade en een warm stokbroodje kruidenboter. Ook is er een aparte afdeling aan smorrebrot te vinden !
Na mijn supermarktbezoek maar weer eens richting hotel beginnen te lopen maar kwam ondertussen toch nog bezienswaardigheden tegen. Zo kwam ik nog langs de Raeapteek wat de oudste apotheek is van deze stad, ik ben nog langs de Eesti Apostlik kirik gekomen dat niets meer of minder dan de apostelen kerk is. Een prachtige oude, witte kerk die vol zit met scheuren en oud houtwerk maar zo mooi is om te zien. Achter de kerk ligt dan ook meteen de oude stadsmuur met de Nunne tower. Dit is echt magnifiek om te zien. Een eeuwenoude stadsmuur verreist voor je met mooie puntige rode daken en houten balustrades. Vanaf de stadsmuur kijk je over de daken van Tallinn. Tussen het kollosale bouwwerk door heeft de natuur nniet stil gestaan en bomen hebben zich om de stenen heen gevormd wat het helemaal sprookjesachtig maakt.
Vanuit hier was het nog een tien minuten teruglopen naar het hotel en daar was het tijd om te eten. Onder het eten de geschoten plaatjes maar even bekeken en de plannen voor morgen opgemaakt. Aangezien ik vandaag al een groot deel van Tallinn heb ontdekt ga ik morgen de overgebleven bezienswaardigheden opzoeken. Dit houdt in dat ik nog naar het huis van de Blackheads ga, een monnikenklooster ga bezoeken en richting de haven ga om vandaar uit de Baltische Golf te bezichtinge en het zeefort van Tallinn. Ook ga ik nog naar het presidenteel Paleis van Estland en ik zou heel misschien nog richting Pirita kunnen gaan maar dat ligt wat verder buiten de stad. Hier zijn de botanische tuinen gevestigd.
Ook ga ik in de haven nog even uitzoeken wanneer de pond naar Helsinki vaart en hoeveel de kosten daarvoor zijn aangezien ik waarschijnlijk de hele dinsdag ga over houden. Als het lukt vaar ik misschien wel in een halfuurtje over naar Helsinki om daar een dagtripje te maken !Maar dat horen jullie nog van me, voor nu ga ik lekker badderen en met de pootjes omhoog want die zijn aardig moe ! Overigens zijn er in het fotoalbum van Tallinn al wat foto's te vinden van vanmiddag !
Het begin van een nieuw avontuur !
En hier ben ik dan weer. Aan het begin van een nieuw avontuur is het weer tijd om iedere dag mijn belevingen met jullie te delen. Wederom ga ik alleen op reis en het heeft me weer een week boeken en zoeken gekost maar ik heb weer iets origineels kunnen bedenken waar niet iedere toerist komt.
Al gauw kwam het idee om een niet zo'n toeristische bestemming zoeken voor deze vakantie en na watt research kwam ik uit richting het noorden in de Baltische Staten. Uiteraard had ik toen nog de keus om te kiezen voor Letland, Litouwen of Estland ( of allemaal ), maar de keus was na wat reisverslagen lezen en foto's bekijken al snel gemaakt. Estland steekt met kop en schouders boven de andere twee uit door zijn prachtige middeleeuwse uiterlijk. Als je het bekijkt lijkt het net alsof je je eigen in een Anton Pieck, bijna sprookjesachtig land onderdompeld. En daarom heb ik al heel snel gekozen voor het mooie Tallinn.
Zondagochtend om 07:00 moet ik aanwezig zijn op Schiphol om in te checken voor mijn vlucht. Helaas is het niet mogelijk op zondagochtend om zo vroeg al met het openbaar vervoer op de luchthaven te komen en dus heb ik een goedkope hotelovernachting geregeld op de luchthaven zelf. Ik verblijf in het CitizenM hotel.........en dat is dus ook van waar ik dit nu schrijf. Het is een heerlijk, luxe hotel van alle gemakken voorzien waaronder zelfs een Philps Mood setting. Dat houdt in dat de kleuren van mijn kamer zich aanpassen aan mijn humeur.....heel apart. Verders heb ik een regenplafond als douche en als ik op mijn bed lig kan ik naar buiten kijken en de vliegtuigen zien komen en gaan. Mocht ik dat zat zijn kan ik zo met de afstandsbediening het rolgordijn laten zakken. Kortom, een heerlijk rustig avondje om morgen fris en fit het vliegtuig in te stappen !
In het fotoalbum van Tallinn staat een foto van mijn hotelkamer ! Ik meldt me eigen morgenavond wederom als er in Estland een goede internetverbinding te krijgen is ! Dan update 1 van mijn reis !
Er komen weer reisverslagen aan !
Reisverslag IJsland dag 3 ( 23-4-2011)
En hier dan al weer de laatste van deze trip. Vannacht wordt ik weer opgepikt door de busdienst en vertrek ik weer richting vliegveld om morgenochtend om 8 uur al weer op weg te gaan naar het warme Nederland. Met pijn in mijn hart neem ik toch weer afscheid van deze bestemming omdat Ijsland wel in mijn hart zit. Een geweldige bevolking die vriendelijkheid hoog in het vaandel heeft staan en een land met ongerepte natuur die je nog op weinig plekken ter wereld vindt.
Gisteren was ik overigens nog vergeten te melden dat ik wederom het Russische echtpaar van dag 1 tegenkwam. Ze zitten in de excursiegroep waaraan ik deelneem en dus was het leuk om opeens naast elkaar op de boot te staan ! Ook nog een leuk weetje mocht je ooit in de positie van onderkoeling komen, ik kreeg op de boot gemberthee. Dat houdt je van binnen warm, gember is een natuurlijke warmtegeleider in het lichaam. Ook kreeg ik een soort van pasta van chili en gember op mijn gezicht gesmeerd die tegen de schrale zeewind moest helpen. Dus mensen, als je het koud hebt allemaal gember gebruiken.
En dan vanochtend, ik werd wakker om 7 uur, zowaar een uurtje later. Het heeft de hele nacht geregend maar vanochtend scheen de zon heerlijk en het was een graad of zeven. Niet te koud en niet te warm, eigenlijk wel lekker. Eerst rustig op mijn gemakje een douche genomen en even lekker ontbeten beneden. Ik kon vanochtend lekker rustig bijkomen omdat ik pas om 12 uur weer op pad moest. Dat was op zich wel prettig aangezien ik behoorlijke vermoeide voeten, zure kuiten en een blauwe heup heb van al het lopen, je verklampt vasthouden op een boot en heuvels beklimmen. Nou is dit absoluut geen klagen hoor want heb het er zeker voor over en vindt het ook helemaal niet erg. Zie het maar als een extra souveniertje.
Om kwart voor negen besloot ik er weer lekker op uit te trekken in dit mooie weertje. Het is hier de derde dag van de zomer en het schijnt eindelijk ook zomer te worden. Eerst maar eens naar de haven gelopen om een prachtig uitzicht te hebben over de oceaan met de prachtige Esja en de vulkaan. Gister waren deze in wolken gehuld door het sombere weer, maar vanochtend is het zeer helder en kan je ze prachtig zien liggen. Vanuit de haven een stukje verder gelopen naar een meer afgelegen gebied dat niet echt bewoond leek te zijn. Waarom snap ik ook, ik stuitte op het kerkhof van Reykjavik. Zo luguber en sadistisch als ik dan ben weer ben wordt ik nieuwsgierig en ga het kerkhof op. Ieder land heeft toch weer zijn eigen gewoontes rond de dood en zo vond ik op het kerkhof erg mooie, oude graven met van die keltische kruizen en vikingszwaarden. Erg apart om te zien en vooral heel mooi.
Vanuit het kerkhof doorgelopen naar het Tjondùr, wat eigenlijk een heel groot meer is dat midden in een park ligt. Overal staan monumentale standbeelden en het wemelt er van de zeevogels. Een ontspannen wandelingetje rond het meer gemaakt en zo stuitte ik opeens op een heel oud huisje dat het vikinghuisje wordt genoemd. Een kunstig prieeltje dat wordt versierd met golfen en runen. De betekenis ervan is me nog steeds niet duidelijk maar het is wel leuk om te zien. Na een stukje doorgelopen te zijn zag ik een groep vreemde verschijningen nabij het meer staan. Ik er naar toe en wat ik daar zag hield ik niet voor mogelijk.....
Een groep Tibetaanse monniken in traditionele kleding ( rode en gele gewaden ) stonden de vogels te voeren. Ik had een hoop verwacht maar toch niet om tibetaanse monikken in Ijsland tegen te komen. Deze monniken vindt ik zulke interessante en wijze mensen en dat stralen ze ook uit. Helaas moesten ze al weer vrij snel de auto in en waren ze weer weg, maar ik heb ze in ieder geval op de foto kunnen zetten. Daar stond ik nog alleen bij de Tjondúr en ik zag op een berg ergens achter de huizen een hele grote toren. Ik natuurlijk weer nieuwsgierig maar ook beseffende dat het weer een flinke klim zou betekenen. Toch heb ik het gedaan en wat ik aantrof was de oude kerk die Reykjavik eerst gebruikte voordat de andere, modernere versie werdt gebouwd die je in het verslag van dag 1 heb gezien. Ik vond deze persoonlijk veel mooier en klassieker en vooral door de vele versierselen aan de buitenkant van de sagen en volksverhalen die Ijsland kenmerkt.
Daar boven op die berg staande heb je ook meteen prachtig uitzicht op Reykjavik zelf en daar moet je van genieten. Toch moest ik helaas weer gaan afdalen aangezien ik ook op tijd weer in het hotel moest zijn voor mijn excursies. De hele wandel naar beneden en door de stad terug duurde ongeveer een uur en ondertussen ook nog wat aparte winkeltjes bekeken. Eenmaal terug in het hotel slaat de verbazing weer toe. Zie ik weer drie Tibetaanse monikken, maar dan in de lobby van het hotel staan. Ze verblijven dus in hetzelfde hotel als mij. Het hotel heeft een soort binnenplaats waar ik overheen moet om naar mijn kamer te komen en heel toevallig staat er een vierde monnik buiten. Ik groette hem in eerste instantie enkel maar de monnik leek nieuwsgierig te zijn en zo kwam ik opeens heel makkelijk in contact met hem. In het kort vertelde hij me dat ze op wereldreis zijn om zowel ervaringen op te doen die zij kunnen delen met hun gemeenschap, maar ook om het woord en de wijsheid van de Dalai Lama te verspreiden. Ik heb niet zo gek lang met hem gepraat, maar vond het zeker een aparte ervaring. Deze mensen lijken een soort rust en kalmte uit te stralen en bovendien een geluk. Ze lijken tevreden te zijn met het simpelste wat er is.
Na deze bijzondere ervaring meteen naar het hotel gegaan om wat te eten en me klaar te maken voor het middagprogramma.
En wat een middagprogramma heb ik gehad. Van 12.00 tot 18.00 ben ik met de groep op pad geweest en ik heb bergen beklommen, in de stoom van geisers gestaan, langs de kliffen van watervallen gestaan en op de rand van het ravijn. Wat ik dacht was dat ik enkel naar de geisers ging kijken vanmiddag, maar het bleek veel uitgebreider te zijn.
We vertrokken met de bus en waren binnen mum van tijd Reykjavik uit. We trokken de onbewoonde vlaktes over die je een Lord of the Rings - achtig gevoel geven. Inmense bergen met hun toppen van sneeuw herrijzen aan alle kanten en de bobbelige vlaktes die bedekt zijn met mos vullen het landschap. Zo legt de gids al snel uit dat het hele landschap is gevormd door vulkaanuitbarstingen. Daarom ziet alles er zo grillig uit en bevinden zich overal scheuren in de rotsen en grond. Op de lavalaag groeit een mos dat er 900 jaar over doet om te volgroeien, als het nat is kleurt het groen, is het droog dan is het grijs. Zo weet hij ook te vertellen dat één deel van Ijsland europees is, en de andere helft Amerikaans. Zo krijg je ook bijna op het einde van de reis een kloof in de grond te zien die deze delen van elkaar scheidt. Ieder trekt de aardkloof 2 cm verder uit elkaar en het is een machtig iets om te zien.
Na 2 uur rijden en heel veel praten van de gids, arriveren we bij de geisers. Een berg vol stoom komt je tegemoet. Als je de berg oploopt moet je een bepaalde route aanhouden aangezien je niet in de buurt van het water moet komen. ( dat is zo'n 80-100 graden ). Overal zie in de grond kleine borrelende geisertjes zitten en de damp van zwavel is goed te ruiken. Iedere geiserplek heeft een moedergeiser die vanzelfsprekend ook flink de lucht in spuit. dit gebeurt ongeveer om de zeven minuten en dan is het maar wachten wanneer het gebeurt. Ik heb het 3 keer mee mogen maken hoe de grond begint te trillen en er opeens een geweldige massa water de lucht in wordt geduwd. Als gevolg onstaat er een massale hoeveelheid stoom, die overigens wel heerlijk is in het koude landschap.
Na een uur bij de geisers te hebben gelopen, terug de bus in op weg naar de volgende halte. Fullgos is de naam. Het is een kort stukje rijden en al snel rijdt je langs een inmense kloof waar een rivier door heen loopt. Op het stoppunt zie je waar je voor komt. Hij wordt ook wel de gouden waterval genoemd en dat is niet zo gek. Een massale kloof van bijna een 3 km lang is gevuld met watervallen die zijn weerga niet kennen. Je kan echt tot op het laatste steentje na bij de watervallen komen en zo heb ik dus de berg beklommen om er zo dichtbij mogelijk te komen. Het natuurgeweld wat je dan ervaart kent geen woorden, de dauw die opspuit uit het watergeweld duwt je tegen de bergwand en je moet goed oppassen waar je voeten neer te zetten. Ik heb echt serieus nog nooit zo een mooie plek in de natuur gezien als deze .Ik denk dat de foto ook genoeg zegt.
Daarna dacht ik er te zijn en dat we de terugweg in gingen zetten..........niet dus. Je gaat daarna door naar het national parc. Een natuurreservaat dat heel mooi en landelijk is. Het bevindt zich in de highlands van ijsland en je krijgt er een prachtig zicht op de gletsjer die met zijn smeltwater de watervallen tot leven wekt. Je krijgt de kans om boven op een berg je foto's te maken en via een klein pad langs een bergklif je weg naar beneden in te zetten. Uiteraard allemaal gedaan en het was zo'n prachtig uitzicht. Even leek het alsof ik in een droomwereld stond, een soort driedemensionale wereld waar alleen ik en een paar andere mensen deel van uit maakten. Het is jammer dat ik niet alle foto's kan bijvoegen anders zou je het zeker begrijpen. Toch is het echt supergaaf om Ijsland te doorkruizen en de echte natuur en wildernis op te zoeken.
Eenmaal weer in de bus zittende werd de terugrit ingezet. Op naar Reykjavik wat dan toch nog 45 minuten rijden is. Ik werd weer netjes voor mijn hotel afgezet en ben daarna snel wat gaan eten en nog het laatste flesje drinken halen. Nu zit ik inmiddels weer op de hotelkamer, mijn bus voor vannacht is geregeld en ik ga zo weer beginnen met pakken. Een vreemd gevoel is het om dit prachtige land te verlaten en wel binnen een aantal uur. In al mijn reisjes heb ik nog geen land gezien dat zo mooi en ongerept is dan Ijsland. Een geheel andere wereld die niet lijkt op iets wat ik dan ook al kende. In principe is 4 dagen genoeg om alles te zien en te doen, maar toch vind ik het jammer. Natuurlijk is de keerzijde ook weer dat ik lekker naar huis ga en morgenavond weer in mijn eigen bedje lig, maar Ijsland heeft een hele speciale plaats in mijn reizigershart verworven. Ik denk ook wel de beste en grootste voor nu !
Ik dank jullie allemaal voor het meelezen en beleven, de mailtjes en smsjes en mentale support ! Tot de volgende keer want denk ik ongetwijfeld Thailand zal zijn !
Reisverslag IJsland dag 2 ( 22-4-2011)
Daar zijn we weer met update nummer 2. Het weer valt vandaag erg mee hier want ze hadden maar liefst 30 mm neerslag voorspelt en er is amper wat gevallen. Ook de wind is minder krachtig dan gisteren en al met al is het nog prima te doen.
Vanochtend werd ik om 6 uur wakker, dan zal je denken wat vroeg....ja dat vond ik ook. Maar het is in Nederland dan natuurlijk al 8 uur en dus is het voor mijn doen vrij normaal. De nachten hier zijn ook gewoon raar, tot een uur of 11 blijft het gewoon net zo licht als overdag en dan van 11 tot 3 of zo valt er een hele lichte schemering. Echt donker wordt het niet en dus moet je er even aan wennen. Ook het douchen en gebruik van water is wennen. Onder de douche verspreidt zich een lucht van rotte eieren en eerst dacht ik nog dat het het doucheputje was....maar, het is de geur van het water. Het kan geen kwaad en is niet schadelijk maar door de vulkanische bodem van dit land heeft het water een klein zwavelgehalte in zich. Dat verklaart een hele hoop.
Het ontbijt was prima te doen, zeer simpel en gewoon erg basic maar je doet het er prima mee. Ook meteen even het Ijslandse desembrood geproeft en dat was zeker niet slecht te verteren. Na het ontbijt natuurlijk meteen naar de receptie gegaan om te vragen hoe het zat met de excursie voor de walvisvaart. Na wat telefoontjes was duidelijk dat het allemaal door ging en ik kon zelfs nog mee op de ochtendtour als ik wou. Natuurlijk ja gezegd en zo kon ik drie kwartier later instappen in een rood busje waarmee ik naar de haven werd gebracht. In de bus werd me al heel duidelijk gemaakt dat het een zware vaart zou gaan worden gezien de hoge golven en dat ik bij het aankomstpunt meteen een zeeziekte pilletje in moest nemen die ik van hun zou krijgen.
En zo gezegd, zo gedaan, met pilletje op aan boord en naar het bovenste dek geklommen zodat ik goed zicht had. Maar wat een koude wind op die boot. Toch vond ik het niet zo erg want ik moest het er maar voor over hebben. Eenmaal wegvarende van de haven kom je eerst langs de inmens grote berg met sneeuwtoppen genaamd : Esja. Dit is de bekendste berg die veel voorkomt in volksverhalen over elven, trollen en vikingen. Trollen zijn overigens zowiezo hier eigenlijk erg belangrijk want je komt ze overal tegen in winkels en gebouwen, maar dat terzijde. Na Esja gepasseerd te zijn, zie je een aantal werkende vulkanen liggen waar de zwarte rook uit de kraters opstijgt. Een machtig gezicht om te zien, maar ondertussen moet je je eigen goed vasthouden want de boot deinst heen en weer als een malle. Naar mate de vaart naar het walvissengebied vordert wordt de rit ook steeds wilder en op een gegeven moment slaan we bijna met de hele boot om. Kortom, de 'rough ride' zoals de Ijslanders hem noemen is absoluut niet overdreven.
Eenmaal in het walvissengebied zien we al snel een groep 'poisses' voor de boot opduiken. Je ziet iederen keer om de zoveel meter een rug boven het water uit komen en dan weer zakken. Een 'poise' is overigens een kleinere walvis die net tussen een dolfijn en walvis in zit. Op een gegeven moment zwom er één naast de boot en kon ik hem heel duidelijk zien. Deze kleinere walvis was niet bang van de boot en we hebben er achter elkaar twaalf kunnen waarnemen. Maar we wilden als toerist natuurlijk ook het echte werk weleens zien en dus de grote exemplaren opzoeken. Nu is het wel zo dat des te verder je de oceaan opvaart, des te wilder het wordt en dus was dit ook het geval. Snijdende koude wind gaat overal doorheen en je wordt alle kanten opgeschud. Heb menig geen met een kotszakje voorbij zien lopen.
Ze leggen je op de boot uit dat je volgens een kloksysteem moet kijken, als ze roepen: 12 uur, kijk je recht voor uit omdat de 12 uur voor je bevindt, zo werkt het met alle cijfers en verders vragen ze je te gaan wijzen als je iets denkt te zien. Ook zijn walvissen goed te herkennen aan de grote groepen lokvogels die boven het water hangen. We hebben dus een uur lang rondgevaren zonder maar een walvis te zien en op iedere groep vogels die we zagen zijn we afgevaren. Iedereen had de hoop al opgegeven en we begonnen aan onze terugweg. Na een 10 minuten weer onderweg te zijn werd er opeens keihard geroepen...en ja hoor..... een reusachtige walvis dook vlak voor de boot langs. En opeens kwamen ze overal vandaan. De ene dook met een golf mee, de ander spuitte een flinke lading stoom boven water en de ander liet zijn prachtige rug weer eens zien. Als je dit meemaakt bekruipt je zo'n apart gevoel. Dit is zulke onvervalste en echte natuur dat je er gewoon tranen van in je ogen krijgt. Dobberend te midden op de Atlantische oceaan sta je gewoon in contact met één van de grootste zoogdieren ter wereld. Het bleken er maar liefst vier te zijn en zo hebben we ze heel wat keren kunnen zien. Het duurt wel even met tussenpozen want als ze duiken zijn ze zo tien minuten onder, maar als ze weer boven komen maakt het alles goed.
Helaas werden ze op een gegeven moment bang van de boot en zat ook onze tijd er op dus moesten we terugvaren naar de haven. Ik heb slechts één foto kunnen maken van ze omdat het gewoon heel moeilijk is het te doen. Ten eerste slinger je alle kanten op en ten tweede zijn de walvissen heel snel weer onder water. Toch ben ik erg trots op de foto en ik kan met recht zeggen dat dit tot nu toe de mooiste vakantieherinnering is die ik heb.
Eenmaal weer op de kade moest ik teruglopen naar het hotel, maar dat was gelukkig niet ver en daar heb ik dan ook even rustig wat gegeten en gedronken. Daarna weer op pad gegaan want er was nog genoeg te ontdekken.Althans dat dacht ik....na nog een keer bijna heel reykjavik te zijn doorgelopen kwam ik tot de ontdekking dat ik toch wel zo goed als alles gister al had gezien. Het is natuurlijk ook allemaal niet zo heel groot hier en je hebt slechts één grote straat. Ik kon het ook niet warm krijgen na de boottocht en mijn schouder begon een beetje te vervelen ( maar hé wat wil je, na 2 zulke dagen zonder ook maar een pijnstillertje te slikken ) en dus besloot ik maar weer even het hotel op te zoeken en even een uurtje te gaan liggen.
Dat gedaan en ik was meteen weer een heel stuk opgeknapt. Nu was het hier bijna zes uur en ik begon toch wel weer een beetje trek te krijgen in mijn avondeten en dus ben ik op pad gegaan om wat te eten. Gisteren was ik in een straat hierachter het hotel al een zaakje tegengekomen waar een heerlijk aroma naar buiten kwam. Het was een restaurantje dat traditionele noodlesoep maakt. Aangezien ik in één slag verkouden ben geworden van de boot en nog steeds de kou in mijn lijf had leek me een beetje soep helemaal niet verkeerd. Dus ik naar binnen en besteld. Duur is het niet want voor 6 euro heb je een grote bak eten ( zie foto ). En lekker dat het was !!!! Ik heb echt zitten genieten. Ook na de maaltijd meteen weer helemaal warm en op en top. Net nog even naar de supermarkt doorgelopen om nog wat flesjes water te halen want ik moet natuurlijk wel genoeg blijven drinken.
En eigenlijk vindt ik het voor vanavond wel goed, nog eventjes lekker bijkomen van een geweldige dag vol fantastische hoogtepunten. Iets wat ik nooit van mijn leven meer zal vergeten. Ook heb ik net nog even bij de receptie overlegt over het excursieprogramma voor morgen en dat is inmiddels allemaal geregeld. Morgen ga ik naar de nog enige en grootste actiefe warmwatergeiser op het eiland. Deze ligt aan de voet van een gletsjer en dus slaan we twee vliegen in één klap. Wel kost dit natuurlijk wat tijd aan reizen en dus zal morgen daar merendeel van de dag aan gewijd zijn, maar dat geeft niks.
Ik wens iedereen een hele goede vrijdag ( lekker dubbelzinnig ) en tot slot nog een paar foto's van in ieder geval mijn enige goede walvisfoto en mijn heerlijke maaltijd.