En het is al weer de tiende dag. Een lange dag met zowel hoogte als dieptepunten helaas. De diarree begint zijn tol te eisen ik werd vannacht om half 1 dan ook erg beroerd wakker. Na zoveel dagen al het eten binnen no time weer uit je lijf kwijt te zijn maakt je slap,moe en futloos. Toch moet ik door want we moesten richting de vulkaan.

Allemaal moe en vol slaap zijn we in de bus gegaan om in het pikkedonker een twee uur te rijden richting de Bromo. Het stortregende en onweerde flink en we zagen onze zonsopgang dus al in het water vallen. Toch was volgens de lokale gids op de vulkaan niks aan de hand en dus gingen we door.

Op een gegeven moment was er de stop in een bergdorp waarin we werden overgeheveld in jeeps. Dit omdat de wegen simpelweg te steil en slecht worden om nog met een bus door te gaan. Nu kan ik melden dat de jeeprit echt heel wild was. Je rijdt in het pikkedonker langs ravijnen zo hoog dat je bijna niet durft te kijken en de wegen zijn enkel keien en zand. Haarspelbochten leiden je steeds verder omhoog en eenmaal door de eerste bergen rijdt je over het uitgebarsten landschap. Dan is het wederom een berg omhoog en eindelijk na anderhalf schudden, beuken en half gemengd kom je aan op plaats van bestemming. De tegenoverliggende berg van de Bromo vulkaan waarop een panorama is gemaakt van waar je de zon kan zien op komen naast de Bromo.

Het was ontzettend druk en dus moeilijk een plekje vinden tussen de japanners, maar het is uiteindelijk toch gelukt een mooie spot te hebben . Ode aan de lange benen van de Nederlanders. Het is een tijdje wachten maar dan tegen kwartover 5 verschijnen de eerste glimpen van een gouden,oranje licht vanachter de bergen. Zo verrijst de zon langzaam aan de horizon en je krijgt een prachtig schouwspel aan kleuren te zien. Ik denk dat de foto's hier meer over kunnen zeggen dan dat ik het beschrijf. In ieder geval kijk je er een uurtje naar en dan is tijd voor het ontbijt.

Je krijgt allemaal een taartdoos vanuit het hotel mee waarin een volledig maal zit en dat hebben we dan ook lekker genutiigd in een hutje. Vanuit daar ga je weer terug in je jeep en begint de afdaling weer. Echter neem je halverwege de afdaling een andere weg en dan rijdt je wel richting Bromo vulkaan. Het is namelijk zo dat je aan de voet van de vulkaan stopt en dan kan je de keus maken om hem te beklimmen en de krater te bekijken van bovenaf.

Nu heb ik met mijn brakke lichaam getwijfeld het te doen maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen zo een bijzondere ervaring te laten schieten door mijn ongemakken. En dus heb ik samen met twee andere heren de stap gewaagd. De rest bleef beneden wachten en ik snap waarom. Je moet allereerst een mondkapje op anders eet en adem je zand op een gegeven moment. Ook is de klim dusdanig zwaar dat je meedere keren moet pauzeren om op adem te komen.

Maar eenmaal boven is het zo geweldig mooi dat dat alles weer goed maakt. De krater van binnen is nog actief en je kan dan ook de magma zien bubbelen. Veel tijd heb je niet om te kijken want het is druk en je moet dus weer naar beneden. Dit was een ander verhaal aangezien de trap van 200 treden onder lavazand bedolven ligt en je dus geen tredes meer hebt. Het is dus meer naar beneden glijden dan lopen. Na de trap moet je nog een 2 km afdalen en dan ben je weer terug bij beginpunt.

Helaas heeft de Bromo krater wel mijn laatste krachten gekost. Daarna moesten we terug met de jeep naar het overstappunt van de bus en in de jeep zat ik al gauw te slapen ondanks het vele schudden. Daarna ben ik in de bus meteen buiten westen geraakt en heb ik drie uur geslapen om vervolgens wakker te worden in de wetenschap dat we al bij het restaurant voor de lunch stonden.

Helaas was ik zo beroerd dat ik niks heb gegeten omdat de eetlust gewoon weg was. Vervolgens moesten we nog 2 uur rijden in de bus om bij het hotel te komen en ook deze maakten me nog beroerder.

Na de bus stond dan ook eigenlijk nog een excursie gepland om naar de plantage te gaan en daar uitleg te krijgen over specerijen, rietsuiker en koffie. Ik heb samen met 3 anderen ervoor gekozen niet mee te gaan en deze te laten voor wat het was. Mij leek rust belangrijker op dit moment en Sam zou medicijnen gaan regelen voor me in de namiddag.

Zo heb ik heerlijk aan het zwembad gelegen en ben een beetje bijgekomen vanmiddag. Ik heb een heerlijk hotel waarin je allemaal je eigen cottage heb met buitendouche. Erg leuk en netjes !

Rond half zes kwamen de anderen terug en kreeg ik te horen wat voor leuks ze allemaal hadden gedaan op de plantage. Ik baal er een beetje van dat ik dat allemaal weer heb moeten missen maar goed, gezondheid gaat voor alles. Zo kreeg ik ook medicijnen en ik had mazzel want de dokter was zelf in het plaatselijke ziekenhuis aanwezig. Sam heeft dan ook overlegt met hem en ik heb nu een antibiotica kuur voor een week en nog een medicijn om mijn darmen rustig te krijgen voor twee dagen. Nu is het hopen dat dit zijn werk gaat doen en me weer op de been helpt.

Morgen is de oversteek naar godeneiland Bali en dat wordt in totaal 9 uur reizen. Gelukkig daarna niks meer op het programma en uitrusten maar we moeten er wel eerst komen.

Daarom vandaag als hoogtepunt de Bromo, maar als zeker dieptepunt het ziek zijn. Echter laat ik dat absoluut mijn vakantie niet overstemmen of beheersen en dus blijf ik genieten.