En zo werd ik om 6 uur 's ochtends weer wakker op dag 8. Jammer genoeg begon de ochtend wederom slecht met flinke krampen en wc beurten, maar inmiddels lijkt het zich eindelijk te hebben gestabiliseerd en heb geen last meer van het eten wat er in gaat dus ik hoop het beste.

Vandaag is het hier prachtig weer met een strakblauwe lucht en dus ook behoorlijk warm. We zijn dan ook om half acht met de bus vertrokken richting Prambanan. Dit is zeg maar net zo'n grote tempel als de Borobodur van gister, alleen is deze hindoeistisch. Als je aan komt rijden is het meteen al een verbluffend complex en indrukwekkend om te zien. Zo zijn we met een gids op pad gegaan om hem te verkennen.

Allereerst waren we al een halfuur kwijt aan poseren met de plaatselijke bevolking op het grasveld, maar toen we dan eindelijk los gelaten werden door hun, was het tijd om het mooie bouwwerk te bekijken. Alhoewel de Prambanan lang niet zo populair is als de Borobodur, vind ik hem zeker net zo mooi om te zien. Ieder tempelgebouw staat voor een hindoegoed en de middelste en direct grootste staat voor de oppergod. Echter ook hier is door de vulkaanuitbarsting flink wat aangetast en zo kan je ze niet meer van binnen bezoeken omdat de torens instabiel zijn. Wel jammer maar aan de buitenkant is natuurlijk ook genoeg te bekijken.

Na de Prambanan wordt je nog door het park geleid wat er omheen ligt waar onder andere cashewnoot bomen staan en diverse bloemsoorten. Eenmaal uit het park zijn we de bus weer in gegaan om op reis te gaan naar de batik fabrieken.

De tocht naar de batikfabriek duurt ongeveer 20 minuten en is dus niet zo ver. Eenmaal daar kijk je meteen je ogen uit aan de batik schilderijen die er hangen. Ook leer je hoe ze worden gemaakt en dat is een klus ! Eerst wordt er op zijde of katoen eenschilderij getekend met gesmolten bijenwas. Dit moet drogen om vervolgens de eerste kleur er overheen te brengen. Aangezien de bijenwas smelt door de hitte van het kleurwater moet bij elke nieuwe kleur de hele tekening weer opnieuw worden aangebracht. Er zijn bijvoorbeeld doeken met 28 kleuren en dus moet het hele proces dan 28 keer opnieuw worden uitgevoerd. Een echte batik kan je herkennen aan het feit dat als hij nat wordt er niks gebeurd en dat hij zowel van de voor- als achterkant hetzelfde is.

Er was na de les tijd om de galerij van de echte kunstenaars te bekijken waar uiteraard niet gefotografeerd mocht worden. Er hingen prachtige doeken bij maar het is allemaal heel erg duur. Zo betaal je voor een klein doekje van 20 bij 30 cm al gauw een zeventig euro. Ik heb dus niks gekocht maar enkel rond gekeken.

Vanuit de batikfabriek stonden de becaks al klaar voor onze optionele excursie. De bedoeling was dat we allemaal in een becak zouden gaan zitten en dan in een lange stoet van 14 becaks door de binnenstraatjes van Yogya zouden gaan rijden naar het paleis van de sultan. Nou ik kan je vertellen dat dit echt heel leuk was ! We hebben echt genoten van het tochtje. Je zit gewoon midden tussen het verkeer in een gammele bakfiets en achter je zit een oud indonesisch kereltje zich helemaal rot te kuchen. Ergens we meelijwekkend maar vond het gewoon te leuk om er rekening mee te houden. Ook mag je weer netjes met je handje zwaaien naar iedereen en het mooie aan de tocht is dat je ook echt door de kleine steegjes en straatjes gaat waar je ziet hoe ze echt leven. Echt geweldig om mee te maken !

Uiteindelijk was de stop bij het paleis van de sultan. Een ontzettend wit complex waar we in mochten en een rondleiding kregen. Wat je te zien krijgt is zeg maar de plek waar vorsten en regeerders worden ontvangen. Zo krijg je de pleinen te zien waar Beatrix en Willem Alexander te gast zijn geweest en ook hangen er medailles vanuit Nederland. Geschenken van staatsbezoeken zijn allemaal geranschikt en zo was er onder andere vanuit Nederland wat delfts blauw en Leerdams glaswerk. Ook is wel leuk om te weten dat de negende sultan, dat is de gene die hier voor regeerde, bij koningin Juliana in de klas heeft gezeten. Omdat ze hem niet bij zijn naam kon noemen, noemde ze hem maar Henkie en zo werd hij later bekroond tot sultan Henkie. Overigens heeft de sultan enkel macht over de provincie Yogyakarta en is dus niet hetzelfde als bijvoorbeeld een Sukarno was in dit land. Ook zie je voor het eerst de Javaanse kris hier. Een kris is een Javaanse dolk die je enkel gegeven mag worden. De kris beschermt je en moet altijd gedragen worden, er zijn ook genoeg andere verhalen over dit wapen maar in ieder geval dragen alle wachters van de sultan een kris.

Nou klinkt dit hierboven allemaal heel leuk, maar ik vertel alleen de leuke stukjes uit de rondleiding. Eigenlijk was deze heel traag, vermoeiend en saai en we vonden er dan ook weinig aan. We hebben dus op het laatste stuk maar wat doorgedrukt als groep zodat we er uit zouden zijn.

Na het paleis was het tijd voor de lunch in het sultans restaurant. Een heel mooi restaurant met heel goed eten waar je zelf niks mag opscheppen. Dit wordt allemaal voor je gedaan. Ik was ook wel toe aan een beetje eten want begin wel te merken dat mijn lijf echt zwakker begin te worden door een aantal dagen diarree. Ik drink bijna 3 liter per dag om in ieder geval mijn vochtpeil omhoog te houden maar het eten houdt nog stand dus daar haal je weinig uit. Ook is het vandaag heel warm waardoor je lichaam nog meer vraagt. Ik heb dus goed gegeten al merkte ik wel meteen dat de buik weer onrustig werd.

Na het eten was het tijd voor een bezoekje aan de zilversmederij. Hier zie je hoe zilveren sieraden worden gemaakt en dat is wel even leuk. Echter zie je er niet zoveel van en gaat het vrij snel dus echt heel lang hoef je er niet bij stil te staan.

Na het zilver was het tijd om terug te gaan naar het hotel. Echter kon je je eigen ook laten droppen bij een groot winkelcentrum met diverse winkels en dan kon je weer terug met een taxi. Nu had ik daar wel even behoefte aan samen met vier anderen en dus zijn wij uitgestapt. Anders was het zwemmen geworden maar de zon was inmiddels al weg en de middag was al half voorbij dus veel bleef er niet over. In het winkelcentrum heb ik even wat dingetjes gekocht die ik nodig had en ben samen met Ralf op zoek gegaan voor een nieuw camera'tje die hij zolang even kan gebruiken nu de zijne kapot is. Dit hadden we al snel gevonden en heb de camera maar even met mijn creditcard voorgeschoten want hij kreeg hem niet betaald met zijn pas.

Zo zijn we een uurtje rondgestruind en daarna zijn we met de taxi weer terug gegaan. Dit is ook prima te doen en kost bijna niks. Ongeveer een euro per persoon.

Nu ben ik mijn verslagje aan het schrijven want ik wordt om zes uur wederom weer verwacht om op pad te gaan voor een diner en theateruitvoering op de Prambanan. Ik zei gister dat het wajangpoppen zouden worden maar dat is niet zo, vanavond wordt er in een openlucht theater door 200 dansers een verhaal uitgebeeld uit het hindoeisme. Dit alles met de prambanan op de achtergrond.

Aangezien dit tot laat vanavond duurt schrijf ik nu. Zodra we terug komen moeten de koffers meteen de bus in want de chaffeur moet vannacht doorrijden naar de volgende plek. Morgenochtend om kwartover zes moeten we al weer richting station om vervolgens 4 uur met de trein te reizen. Morgen wordt weer een echte reisdag en daar zie ik nu wel even tegen op aangezien mijn krampen weer beginnen. Ik ben nu dan ook maar aan een middeltje begonnen wat ik van de reisleider heb gekregen en wat hier door de bevolking zelf wordt gebruikt en dan is het maar hopen dat dat werkt. Maar ik ben niet alleen, sinds vanochtend is op 1 man na de hele groep met dit probleem opgezadeld.

Tot zover vandaag !