En toen was het al weer dag 6. De dag van diarree, verrassende fietstochten en een heerlijke middag rust met lekker weer.

Vanochtend begon niet zo lekker. Na 4 keer naar de wc te zijn geweest deed mijn buik behoorlijk zeer en ik heb de nodige maatregelen maar genomen. Gelukkig ben ik niet de enige in de groep en zo zijn we inmiddels al met z'n vijfen. Het hotel is er wel heel vriendelijk en behulpzaam mee en dus leven we vandaag op een dieet van witte rijst met witbrood, wat loperamide en ORS zakjes. De middag ben ik tot nu toe goed doorgekomen en voel me eigen weer een stuk beter maar het blijft even afwachten.

Na het ontbijt vanochtend zijn we begonnen met de fietstocht. Helaas gingen er twee niet mee omdat die te heftige buikkrampen hadden. We kregen allemaal een fiets toebedeeld en ze waren nou niet om te zeggen echt goed. Remmen deden het bijna niet en het is allemaal een beetje gammel. Ik had dan ook als enige een mountainbike en daar was ik na een paar minuten al heel blij mee, ondanks dat het een kindermaatje was.

We vertrokken richting het doprsgedeelte. Het verkeer rijdt hier allemaal links dus dat was behoorlijk raar en even wennen op de fiets. Zowiezo blijft het goed kijken want overal rijden motors, becaks en auto's. De eerste stop was bij de haven waar je honderden blauwe vissersbootjes ziet liggen. Een prachtig strand met golven en je brengt een bezoekje aan de visveiling. Dit is niet meer dan een gebouw met tegelvloer waar wat vis op de grond ligt. Niet veel bijzonders eigenlijk en de geur was ook niet echt lekker te noemen.

Daarna fiets je door door de vissersdorpen. Heel leuk want iedereen steekt zijn hand op en roept naar je maar loslaten kan je het stuur niet want het is allemaal zand en grindwegen hier met veel kuilen. Ook ben je echt bezienswaardigheid nummer 1 want mensen blijven je nastaren alsof ze nog nooit een blanke hebben gezien.

Op een gegeven moment stop je langs de zee en zie je op een grasveld grote zeilen liggen waarop gefileerde visjes liggen. Deze moeten drogen en worden gepekeld zodat je van die kleine zoute visjes krijgt die je ook bij de toko ziet. Daarna gingen we weer door een grasveld met zandpad op en helaas viel Nico daar met zijn fiets. De beste man is al 66 en dus was het wel even schrikken. Gelukkig niks aan de hand en we konden meteen doorlopen naar de volgende zeilen waarop garnalen liggen te drogen waar uiteindelijk trassi van wordt gemaakt. De geur is niet te harden maar wel leuk om te zien.

En dan krijg je het meest onvoorstelbare wat je had verwacht bij fietsen hier. Je fietst zo een klein heuveltje op dat je recht tussen de rijstvelden door brengt, het echte platteland op. Je fietst tussen de sawa's door en de akkers vol cassave, zoete aardappel en pindáplanten. Deze hebben we ook nog mogen proeven als ze zo uit de grond komen en de smaak is een beetje zoetig.

Dit ritje door de akkes ging nog een tijdje zo door en dan kom je weer op verharde stenen uit. Je stopt in het dorpje om de plaatselijke markt te bezoeken. Hier zie je allerlei handeslwaar van kruiden, specerijen, groenten, fruit, vlees en vis dat verhandeld wordt. Heel interessant om te zien en mensen vinden het leuk dat je hun op de foto zet. Sommige geuren die je tegemoet komen zijn hemels, anderen lijken het riool te zijn. Zo was de vismarkt echt vies. Overal vliegen en vis die ongekoeld ligt weg te rotten.

Na de markt was het weer tijd om op de fiets te stappen waar je inmiddels wel een zere bips van hebt en je gaat wederom de sawa's in. Het is wel heel mooi om te zien hoe je zo dicht bij de mensen op de velden komt, maar het is moeilijk te fietsen want je moet over paadjes van 20 cm breed. We vreesden dan ook voor Nico en ik was er net over heen en ja hoor.......plons ! Echter was het niet Nico maar Ralf die met fiets en fototoestel in de sawa lag. Hij heeft een heel duur toestel en dat is nu kapot, dus we zijn onze groepsfotograaf kwijt. Hij zat ook helemaal onder de bagger en het was echt sneu.

Gelukkig waren we er wel bijna het de tocht want het was bloedjeheet en het zweet gutste dan ook over onze ruggen. Eenmaal terug in het hotel ben ik dan ook meteen het zwembad in gesprongen en dat was heerlijk verkoelend.

Daar kon ik een halfuurtje van genieten en toen was het lunchen. Enkel een zoute bouillon op en wat witte rijst en dat valt tot nu toe goed gelukkig. Overigens zijn er vanmiddag weer 2 personen bij gekomen die niet van de wc afkomen dus het zit waarschijnlijk wel in het eten.

Na de lunch hadden we onze middag vrij te besteden. Ik ben met Mark op stap gegaan en we zijn het dorpje een beetje gaan verkennen.Ook lekker over het strand gewandeld en je hebt een adembenemend uitzicht. Ook heb ik me eigen nog even een Javaanse klederdracht aan laten meten en het zit heerlijk.

Vanavond blijft een rustig avondje en we gaan allemaal vroeg slapen. Het is wel even lekker dat er een rustmoment is want morgen moeten we om 6 uur de bus al weer in. We moeten bijna 7 uur rijden naar de Yogyakarta waar we de beroemde Borobodur gaan bezoeken. Daarna hebben we nog een Becak tour waarin we door een mannetje door de stad worden gefietst. Een druk programma dus in een nieuwe stad met een nieuw hotel.

Ik hoop dat ik er morgen weer beter aan toe ben maar het gaat op het moment goed hoor. Kan nog steeds genieten en lachen en dat is het belangrijkste ! Ben niet zomaar neer te krijgen, ga al aardig in de cultuur hier op dus zal vanzelf resistent worden de komende dagen tegen die bacterien !haha

Ik hoop tot morgen, mits ik een verbinding heb !