En wederom een nieuwe dag in het mooie Bandung. Mijn dag begon vannacht om half vier aangezien het ochtengebed wordt omgeroepen vanaf de minaretten die dichtbij het hotel staan. Het is letterlijk of er een vent op je balkon staat te schreeuwen en dus schrik je met doodangst wakker. Gelukkig besef je dan dat het de moskee maar is en slaap je weer verder.

Omdat het programma vandaag wat later begon heb ik maar besloten lekker uit te slapen tot iets over achten. Even lekker gedoucht en op naar het ontbijt. En het ontbijt in dit prachtige hotel is nog uitgebreider dan in het vorige. Zo worden er verse wafels en sandwiches voor je gebakken, heb je groen brood door pandanextract en er is wederom een warm buffet te vinden. Kortom, je komt weer niks tekort.

Na het ontbijt had ik nog een uurtje over dat ik eigenlijk aan zwemmen zou besteden maar aangezien het zwembad aan de ontbijtzaal ligt is dat niet zo praktisch en het water was niet erg uitnodigend aangezien het vrij troebel zag. Dus heb even mijn spullen een beetje gereorganiseerd en het was dan ook zo weer half 11.

Om half 11 zijn we met Sam onze reisleider begonnen aan de stadswandeling door Bandung. Een leuke stad met een lekkere temperatuur en een belevenis op zich. Zo hebben we een rondje gemaakt langs wat oude Nederlandse kantoren en winkels waar dan ook nog gewoon nederlands op de gevels staat. Ook hebben we de eerste stoomlocomotief mogen bezichtigen, de allereerste drukmachine waarmee de kranten werden gedrukt en de bekende 0 km paal van de Bandung weg. Overigens is het wel leuk om te vertellen dat mensen hier met zijn allen 1 krant lezen die is verspreid over grote borden. Je staat gewoon op straat met z'n allen voor 1 krant zeg maar.

Vervolgens zijn we naar het bekende en al oude Savoy hotel gegaan. Dit is een van de oudere en bekende hotels van Bandung en als je binnenkomt zie je ook wel dat het echt nog luxer is dan waar ik nu zit. Heb niks te klagen hoor, maar het kan dus nog luxer. Even in het hotel rondgekeken, wat kiekjes gemaakt en weer door.

De volgende halte zou de militaire basis worden. Deze kan je alleen niet op, maar vanuit de bus zie je hem goed. Ook hebben we de eerste travestieten meteen gezien aangezien die een lapdance tegen de bus maken voor je. Erg grappig om te zien en ze zijn niet zo goed gelukt als in Amsterdam vrees ik.

Na een halfuurtje rijden was het tijd om te stoppen bij het sate gebouw. Nu zal je meteen denken aan een restaurant maar dat is het niet. Het sategebouw is wat bij ons zeg maar politiek den Haag is. Waarom wordt het nu sate gebouw genoemd, om de simpele reden dat er op de top van het gebouw een stok met 6 bolletjes staat. Ieder bolletje staat voor een miljoen gulden die het gebouw heeft gekost om te bouwen. Ze houden hier ook van gewone en makkelijke afkortingen of benamingen.

Na het gebouw te hebben bekeken was het tijd om te lunchen. Dit zijn we in een restaurant iets verderop gaan doen en het was wederom een traktatie om te mogen eten. Je zal aan de foto waarop mijn medereisgenoot Marian staat wel zien hoe uitgebreidt het weer was. Erg lekker hoor, vooral de sate en gado gado. Het was overigens een heel mooi restaurant met een koivijver en diverse aquariums.

En na het eten was het tijd voor de optionele excursie van de muziekschool Anklung. Eerst nog even langs het hotel om de enige af te zetten die niet mee ging en daarna meteen door. Nu is de rit maar een halfuurtje normaal gesproken maar aangezien de stoplichten gewoon allemaal op alle kruispunten op groen waren gesprongen en daarop bleven kwamen we in een soort mierenhoop terecht en uiteraard files. Daarom duurde het allemaal veel langer maar we zijn er gekomen. Ook kreeg ik in de bus voor de eerste keer last van flinke buikkramp en dat was wat minder.

Eenmaal bij de muziekschool aangekomen wordt je wederom weer ontvangen als een ware celebrity. Iedereen wil met je op de foto en je moet verschillende intervieuws afleggen over waar je vandaan komt, hoe je de bevolking vindt en wat je hier doet. Allemaal heel leuk en gastvrijheid is echt nummer één hier. Geweldig om mee te maken en het geeft je een heel prettig gewenst en warm gevoel onder de bevolking hier. Niets gebeurd zonder glimlach en dat siert Indonesie.

Als je de muziekschool in gaat kom je meteen langs een grote vleermuis die achter tralies mooi loopt te hangen. Een groot ding en erg beweeglijk maar heb hem op de foto gekregen. Daarna meteen door naar de toilletten want het ging niet helemaal goed. Gelukkig na een kleine bevalling voelde het meteen beter in mijn lijf en nu ben ik weer helemaal in orde. Gewoon iets verkeerds gegeten waarschijnlijk.

Eerst krijg je de kans om in het winkeltje wat te kopen en natuurlijk zijn het veel instrumenten dus je hebt er niet zo veel aan. Je wordt ook welkom geheten met een lekkere gemberthee die voortreffelijk was.

Je wordt verzocht om plaats te nemen in een overdekt amfitheater en dan begint de voorstelling. Hij wordt geleidt door een leuk koppel en het begint allemaal met een wajangpoppen voorstelling. Nu hadden we allemaal zoiets na het zien daarvan dat het oersaai zou gaan worden maar gelukkig werden we blij verrast. Het gaat allemaal om het muziekinstrument de Anklung, een houten rekje met bamboestokken die als je schudt geluid maakt.Op deze muziek begint er een voorstelling. De kinderen die hier in deelnemen varieren van 2 tot 14 jaar oud en vooral de kleintjes zijn een genot om te zien dansen en spelen. Zo heb je een leuke afwisseling van acts tot dat je opeens zelf een anklung in je hand krijgt geduwt. Eerst leer je hoe je de klank moet maken, en vervolgens wordt er uitgelegd dat je een lange toon hebt, een middel die je in 4 keer doet, en een korte die je gewoon vier keer heel kort doet. Alsof dat al niet moeilijk genoeg is staat er ook nog een nummer op je anklung en dat is het nummer van de toonhoogte die je maakt. De begeleider koppelt een uitdrukking aan je nummer en zo gaat hij sturen wanneer je moet spelen. Na een tijdje met z'n allen te hebben geoefend hebben we een liedje of vier voor elkaar gekregen waarmee je de grootste lol beleeft en het is nog mooi ook. Tot slot speelt het Anklung Orchestra nog wat mooie bekende klassieke stukken en daarna komen de kleintjes je halen voor een dans. Een meisje van 4 trok mij van de tribune en voordat ik het wist leren ze je de dans. Heel erg leuk en opeens voelde ik flink aan mijn shirt trekken aan de achterkant. Wat denk je ?........Had ik de jongste van 2 ook nog die met me wou dansen. Ik moest flink door de hurken maar heb een schik gehad met die kleintjes. Dit is ook weer zo'n moment dat je raakt en laat zien hoe mooi de mensen zijn en hoe mooi de cultuur is. Komen wij aan met kinderen die bezeten zijn door computers en technologie.

Na de show mag je ze nog fotograferen en hun willen met jou uiteraard. Ook zaten we nu met de andere Fox groep die langs ons heen reist op dit moment. Ben blij dat ik daar niet bij zit want de leeftijd is vrij hoog en het zijn mensen die flink klagen hebben we al gemerkt. Ook vertelde Sam in de bus op de terugreis nog wat verhalen over reizen die hij heeft meegeleidt en dat het lang niet altijd zo lekker verloopt binnen de groep als bij ons. Komt vaak veel wrijving en groepjesvorming in voor en dat is bij ons niet aan de orde.

Nu ben ik weer op de kamer en mijn koffer is al weg omdat de chaffeur een nacht voor ons uit gaat rijden met de bus. Ik ga morgenochtend om half acht beginnen aan de eerste treinreis door Java en heb er zin in . Overigens wordt het programma een beetje omgegooid want morgen vanuit de aankomstplek met de trein gaan we meteen door in de bus naar de Green Canyon, waar we in bootjes door de jungle gaan varen. Ik zal dus pas laat in de middag in Pangun aankomen, maar ook hier blijven we twee dagen en ik zit aan het strand.

Nu ga ik lekker eten met de groep in hetzelfde restaurant als waar we gisteravond zijn geweest. We maken het allemaal niet te laat vanavond want het zit er dik in dat we vannacht weer wake-up call hebben vanuit de moskee en het is morgen weer vroeg dag.

Tot zover dus weer de update. Ik geniet met volle teugen en dank jullie tot zover voor alle reacties die ik tot nu heb ontvangen. Ik lees ze allemaal en het geeft me nog meer positieve energie dan dat ik hier al op doe ! Ik heb sterk het gevoel dat ik hier als een ander mens vandaan ga komen, Indonesie heeft nu al een plekje in mijn hart veroverd.