En dat was alweer het laatste dagje in het mooie Tallinn. Maar ik kan tevreden terugkijken op vier prachtige dagen, ik heb er zelfs meer uitgehaald dan ik van plan was aangezien ik nu ook Helsinki nog heb gezien. Het betekent dus ook het laatste reisverslag vanuit Tallinn want als het goed is komt het morgen van een nieuwe locatie, vol nieuwe belevenissen.

Vanochtend begon de ochtend hier in Tallinn ruig. Ik heb de noordelijke stormen van de wereld mogen ervaren aangezien het hier vanochtend HEEL,HEEL,HEEL hard sneeuwde. Het sloeg letterlijk tegen de ramen aan en daarom heb ik maar besloten om tot een uur of half elf binnen te blijven.

Maar na sneeuw komt zonneschijn en zo sloeg het weer hier dan ook om. De zon brak door de wolken en plots was het stralend weer met een strakblauwe lucht. Wel is de gevoelstemperatuur heel laag en als de wind op je hoofd staat heb je de tranen in je ogen, een loopneus en een bevroren voorhoofd. Toch besloot ik er op uit te gaan aangezien ik nog wat winkels wou bezoeken.

Zo ben ik weer rustig een rondje door de stad gaan maken, met name winkel in en winkel weer uit. Ik heb het wel een beetje gehad met de standaard souveniers van een sleutelhanger, pen of onderzetter en dus kies ik voor de meer apartere, karakteristieke en uitgesproken souveniers die enkel in het land te krijgen zijn. Ik heb dan ook 2 uur besteed aan de juiste dingen vinden. Nou kan ik daar niet teveel over zeggen omdat ik ook nog wat souveniers voor het thuisfront meeneem en het dus anders zou verklappen, maar ik heb mezelf ook nog een cadeautje gegeven. Een Kihnu Island sweater. Dit is een warme wintertrui met typische Estse patronen en afwerkingen en deze heeft een wijd model waardoor hij heerlijk zit. De truien zijn niet goedkoop maar schijnen dan ook een leven lang mee te gaan. Ik heb de foto van de trui aan het Tallinn fotoalbum toegevoegd als je hem wilt zien.

Na het souveniershoppen ben ik even gaan opwarmen in het hotel. Even koffie gedronken op de hotelkamer en wat kleine dingetjes gedaan. Zo was ik ook mijn tickets en vouchers aan het doornemen en kwam opeens tot de ontdekking dat ik mijn voucher voor het hotel in Kopenhagen heb weggegooid. Hij zat schijnbaar achter de voucher van dit hotel gevouwen. Gelukkig heb ik alle gegevens nog in mijn mailvak en kon het dus zo overschrijven. Voor de zekerheid nog even mailcontact met het hotel gehad en is ook weer opgelost. Kan morgen met een gerust hart naar Kopenhagen gaan. Als ik overigens op de hotelkamer ben heb ik bijna constant de televisie aan staan met de lokale muziek aan. Ze hebben hier hele leuke muziek die goed te luisteren is. Momenteel is er wel een hype rondom één liedje dat helemaal wordt platgedraaid en ik kan het dus ook al in 3 dagen tijd meezingen. Of je dat wil horen is een tweede, maar het klinkt wel leuk in het gehoor. Helaas is alles in het Russisch weergegeven dus ik kon niet achterhalen van wie of wat het was. Maar aangezien ik de tekst aardig ken heb ik gewoon het refrein op youtube ingetikt en zowaar had ik in één keer raak. Voor wie geinteresseerd is, het is Dmitry Koldun met Karobi. Luister het een keer of drie en je hebt het in je hoofd.

Rond half drie besloot ik weer op pad te gaan want het was veel te mooi weer om binnen te zitten. Ik was nog van plan om de Ruutelkonne Hoona te bezoeken die pas vanaf woensdag geopend is en dus had ik daar nog geen kans voor gehad om er in te gaan. Effe op zijn Nederlands vertaald heet het gewoon de Sint Nikolaas kathedraal. Eenmaal daar betaal je 3,50 euro en het is duidelijk dat de kerk wordt geleidt door vrijwillgers want er staat een leger aan Estse huisvrouwen die zowel de kassa, garderobe, toiletten als schoonmaak verzorgen. Je moet wel je jas en tas afgeven bij de garderobe en foto's maken is ten strengste verboden. Dit is echt jammer want wat was het de moeite waard geweest om hier binnen foto's te maken. Je komt aan in een al waar allerlei foto's op hangen. Zo blijkt dat de kerk in 1944 in de Russische oorlog volledig is gebombadeerd en er weinig meer van over was. Hij is dus volledig opnieuw opgebouwd uit de stukken die er nog wel waren en dat ziet er apart uit. Ook heeft Paus Johannes Paulus 2 ook nog een bezoek gebracht aan de kerk om hem heilig te verklaren.

Voor wie van mooie kunst en zilverwerk houdt is hier goed, overal hangen mooie schilderijen uit de jaren 1800 die op plekken in de kerk hebben gehangen. Ook zijn diverse houten beelden die volledig zijn gescheurd e.d opgesteld in vitrines om te bekijken. Wat ik helemaal geweldig vond was een zilvertentoonstelling. Je ziet diverse zilveren medailles, bierpullen, gereedschap, wapens, erebekers etc. Nou is het leuke dat ik jullie gisteren schreef dat ik voor het huis van de Blackhearts heb gestaan. Dat is niet van binnen te bezichtigen en dus heeft het weinig waarde. Nou waren de Blackhearts vroeger één van de meest machtige, invloedrijkste familie's van Tallinn en het was een beetje vergelijkbaar met de plaatselijke maffia. En nu komt de connectie, al het zilverwerk is oorspronkelijk van de Blackhearts. Zo krijg je toch iets meer idee achter het huis.

Dat gezien hebbende was er nog een kleine uithoek waar een 14 meter lang schilderij stond met een dikke glazen plaat ervoor. Het zag er heel oud uit en ik heb het staan bestuderen en het viel me op dat naast ieder figuur dat erop geschilderd was een skelet naast gemaakt was. een vrij vreemde en morbide impressie om zo te zien. Daarna ging ik het infobord wat er naast stond pas lezen en kwam ik tot de ontdekking dat het eigenlijk heel interessant was. Ik zal het uitleggen. Ik ben geen klassiek aangelegd persoon maar qua klassieke muziek ken ik wel de Dance de macabre van Camille Saint-Saens. Een heel bekend stuk en als je het niet kent, zoek het maar eens op en luister het en je zult het herkennen. Nu dacht ik altijd dat het muziekstuk zo genaamd was maar wat blijkt nou, het muziekstuk is gemaakt naar aanleiding van het schilderij waar ik voor stond. Het schilderij waar ik voor stond heet de Dance de Macabre oftewel de Dans des Doods. Het is geschilderd door de Lubeckse meester Bernt Notke en het is één van de weinige kunststukken waar Tallinn heel bekend door is geworden. Hij doelde met het schilderen van dit doek op het feit dat iedereen gelijk is voor de dood, of je nou de koningin bent of een zwerver, uiteindelijk zal je allemaal sterven op wat voor manier dan ook. Dit allemaal gelinkt te hebben vond ik het toch wel heel bijzonder om te hebben gezien.

Eenmaal weer uit de kerk heb ik nogmaals een rondje winkelstraat gelopen. Hier kwam ik een man tegen uit Belarus die nogal moeite had met de euromunten. Hij vroeg mij op straat of ik hem wou helpen te betalen in een muntautomaat voor snoepjes. Ik heb hem even geholpen en we hebben nog wat gepraat en ben toen verder gegaan.

Omdat het al weer tegen etenstijd liep besloot ik maar meteen op zoek te gaan naar een maaltijd. Die had ik dan ook zo gevonden. Naast het stadshuis zit een heel oud, middeleeuws restaurant dat heel leuk oogt. Het is een heel oud pand met brandende fakkels aan de muren en zelfs de hele bediening loopt in traditionele middeleeuwse kleding. Eten is er niet gek duur en dus heb ik het gedaan.....en het is belevenis kan ik zeggen. Dit restaurant waant zich nog echt in de middeleeuwen doordat er geen elektriciteit is. Zo staat er dus op ieder tafeltje een kandelaar met kaarsen te branden en wordt er gekookt op een echt haardvuur. Geweldig om te zien. Het eten smaakte ook prima ! De naam van het cafe/restaurant is overigens Olde Hansa.

Na het eten heb ik nog even in het Viru park heerlijk in het zonnetje zitten genieten en heb ik in de supermarkt nog een broodje gehaald voor morgenochtend op het vliegveld. En zo kwam de laatste dag ook al weer aan een eind en zal ik er aan moeten geloven dat Tallinn na morgen verleden tijd is. Ik zal het echt missen want het prikkelt je zintuigen hier. De middeleeuwse tafrelen blijven keer op keer fascinerend om te zien, de geuren van haardvuren,brandende olielampjes, versgebakken kruidkoeken en kaneelbrood en gebrande kastanjes die de hele dag de straten vullen.....en het brabbelende taaltje om je heen. Ergens vind ik het al weer jammer dat het bijna voorbij is....maar ik weet ook dat er morgen weer een heel nieuw land op mij wacht en dat ik wederom weer nieuw gebied heb om te verkennen. Een nieuw land vol nieuwe gebruiken, een nieuwe cultuur, mensen en bezienswaardigheden. Dat geeft me opnieuw positieve energie.

Morgenochtend tegen één uur ga ik de lucht weer in en ik zal rond half twee in Kopenhagen landen. Dat lijkt kort maar er is weer een uur tijdsverschil te overbruggen en dus is het een vlucht van ongeveer anderhalf uur. Ik hoop jullie morgenavond vanaf een nieuwe plek verder mee op reis te kunnen nemen. Alle reacties op mijn blog en facebook zijn overweldigend en het voelt een beetje alsof ik niet alleen reis maar met al mijn vrienden, collega's en kennissen. Jullie geven ook deze reis weer een speciaal tintje en ben blij dat ik mensen zo kan laten mee genieten van mijn belevenissen.